Eπιστημονική ονομασία Quercus cerris L.
Ταξινόμηση Κλάση Magnoliopsida, Τάξη Fagales, Οικογένεια Fagaceae
Κοινές ονομασίες ευθύφλοιος δρυς, τσέρο, τσερνόκι, δέντρος, Turkey oak (Αγγλικά)
Τα είδη δρυός (Quercus pubescens, Q. frainetto, Q. petraea, Q. cerris) έχουν τόση μεγάλη σημασία για τους κατοίκους της υπαίθρου που τα αποκαλούν “δέντρα”. Το συγκεκριμένο είδος το αποκαλούν και “τσέρο”.
Περιγραφή
Φυλλοβόλο μόνοικο δέντρο (βιοτική μορφή P, φανερόφυτο) που φτάνει σε ύψος τα 35 μ. Οι κλαδίσκοι και οι οφθαλμοί είναι αρχικά τριχωτοί και αργότερα γυμνοί.
Τα φύλλα είναι κατ’εναλλαγή, 5-14 εκ., με μίσχο τριχωτό, 1-2 εκ., έλασμα με μεγάλη ποικιλομορφία, πτεροσχιδές (συνήθως επιμήκες ελλειψοειδές με βαθύς κόλπους) και με κάτω επιφάνεια του φύλλου με αστερόμορφο τρίχωμα. Τα παράφυλλα είναι νηματοειδή με μήκος 1 εκ. που δεν είναι εύπτωτα.
Καρπός κυπελλοφόρο κάρυο (βαλανίδι), απόδισκο, με κύπελλο που φέρει σουβλοειδή έως και νηματοειδή βράκτια.
Quercus cerris – Σχεδίαση Νικητούλα Ζαχαριουδάκη
Εξάπλωση – Προστασία
Η ευθύφλοιος δρυς εξαπλώνεται στην κεντρική και νοτιοανατολική Ευρώπη μέχρι και τη Συρία και τον Λίβανο (χωρολογία: ΜΕ, Μεσογειακό-Ευρωπαϊκό). Στην Ελλάδα απαντάται κυρίως σε ορεινές περιοχές (200-1400 μ.) της βόρειας χώρας, σχηματίζοντας κυρίως μεικτές συστάδες με άλλα είδη δρυός.
Τα δάση του είδους, μαζί με άλλα είδη δρυός ανήκουν στον τύπο οικοτόπου της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ «Παννονικά-Βαλκανικά δάση με ευθύφλοιο και απόδισκο δρυ» με κωδικό 91Μ0.
Εξάπλωση ευθύφλοιας δρυς στην Ευρώπη και στη Μεσόγειο
Συγγενή είδη
Η Quercus cerris μοιάζει πολύ, κυρίως στο σχήμα των φύλλων (πτεροσχιδή), με άλλα είδη δρυός, όπως τα Quercus frainetto, Quercus petraea, Quercus pubescens και Quercus robur.
Άρθρα – Πληροφορίες
Αθανασιάδης ΗΡ. Ν. 1986. Δασική Βοτανική Μέρος ΙΙ. Δέντρα και Θάμνοι των Δασών της Ελλάδος. Θεσσαλονίκη. Εκδ. Γιαχούδη-Γιαπούλη.
Αραμπατζής Θ. 1998. Θάμνοι και Δέντρα στην Ελλάδα. Οικολογική Κίνηση Δράμας
Dimopoulos P., Raus T., Bergmeier E., Constantinidis T., Iatrou G., Kokkini S., Strid A. & Tzanoudakis D. 2013. Vascular Plants of Greece. An annotated checklist. Botanic Garden and Botanical Museum Berlin-Dahlem & Hellenic Botanical Society, Berlin & Athens.
Κοράκης Γ. 2015. Δασική Βοτανική – Αυτοφυή Δέντρα και Θάμνοι της Ελλάδας. Ελληνικά Ακαδημαϊκά Ηλεκτρονικά Συγγράμματα και Βοηθήματα. 620 σελ.
Strid, A. & Tan, K. (eds.) 1997. Flora Hellenica vol. 1. Patra.
Tutin, T. G., Burges, N.A. Chater, A.O. Edmonson, J.R. Heywood, V.H., Moore, D.M. Valentine, D.H. Walters, S.M. & Webb, D.A. (eds) 1993. Flora Europaea I. 2nd edition. Cambridge.
Euro+Med (2006-): Euro+Med PlantBase – the information resource for Euro-Mediterranean plant diversity. Published on the Internet http://ww2.bgbm.org/EuroPlusMed/ [Ανάκτηση 20/8/2015].
Κείμενα
Βασίλης Τσέρος, Δασοπόνος
