Eπιστημονική ονομασία Quercus robur L., στην Ελλάδα υπάρχει μόνο το υποείδος Quercus robur subsp. pedunculiflora (K. Koch) Menitsky
Ταξινόμηση Κλάση Magnoliopsida, Τάξη Fagales, Οικογένεια Fagaceae
Κοινές ονομασίες χνοώδης ποδισκοφόρος δρυς, ροτσόκι, ρουπάκι, δέντρος, common oak (Αγγλικά)
Συνώνυμα Quercus pedunculiflora K. Koch
Τα είδη δρυός (Quercus pubescens, Q. frainetto, Q. petraea, Q. cerris, Q. robur) έχουν τόση μεγάλη σημασία για τους κατοίκους της υπαίθρου που τα αποκαλούν “δέντρα”.
Περιγραφή
Φυλλοβόλο μόνοικο δέντρο (βιοτική μορφή P, φανερόφυτο) που φτάνει σε ύψος τα 25 μ.
Τα φύλλα είναι κατ’εναλλαγή, 5-13 εκ., με μικρό μίσχο, έλασμα πτεροσχιδές (τα κύρια νεύρα καταλήγουν στους κόλπους και στους λοβούς), αντίστροφα ωοειδές, με γυμνή την επάνω επιφάνεια και με αστερόμορφο πίλημα την κάτω επιφάνεια.
Καρπός κυπελλοφόρο κάρυο (βαλανίδι), που 1-5 μαζί φύονται σε ποδίσκο μήκους 2-6 εκ.
Quercus robur subsp. pedunculiflora – Σχεδίαση Σταύρος Καρακωνσταντάκης
Εξάπλωση – Προστασία
Η ποδισκοφόρος δρυς εξαπλώνεται στα Βαλκάνια, στη Μικρά Ασία και στον Καύκασο (χωρολογία: ΒΑ, Βαλκάνια-Ανατολία). Στην Ελλάδα απαντάται κυρίως σε πεδινές περιοχές με βαθιά εδάφη και με υψηλά επίπεδα υγρασία εδάφους, στην ηπειρωτική Ελλάδα και στα νησιά του Ιονίου.
Μερικά από τα δάση του είδους προστατεύονται από την Ελληνική Νομοθεσία (π.χ. το δάσος των 1000 Δέντρων στις Μουριές Κιλκίς, ως αισθητικό δάσος). Επίσης μεικτά δάση του είδους με φράξους και φτελιές ανήκουν στον τύπο οικοτόπου προτεραιότητας της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ «Παραποτάμια μικτά δάση με Quercus robur, Ulmus laevis, U. minor, Fraxinus excelsior ή Fraxinus angustifolia κατά μήκος μεγάλων ποταμών (Ulmenion minoris)» με κωδικό 91F0.
Εξάπλωση της ποδισκοφόρου δρυς στην Ευρώπη και στα Βαλκάνια
Συγγενή είδη
Η Quercus robur μοιάζει πολύ, κυρίως στο σχήμα των φύλλων (πτεροσχιδή), με άλλα είδη δρυός, όπως τα Quercus frainetto, Quercus cerris, Quercus pubescens και Quercus petraea.
Άρθρα – Πληροφορίες
Αθανασιάδης ΗΡ. Ν. 1986. Δασική Βοτανική Μέρος ΙΙ. Δέντρα και Θάμνοι των Δασών της Ελλάδος. Θεσσαλονίκη. Εκδ. Γιαχούδη-Γιαπούλη.
Αραμπατζής Θ. 1998. Θάμνοι και Δέντρα στην Ελλάδα. Οικολογική Κίνηση Δράμας
Dimopoulos P., Raus T., Bergmeier E., Constantinidis T., Iatrou G., Kokkini S., Strid A. & Tzanoudakis D. 2013. Vascular Plants of Greece. An annotated checklist. Botanic Garden and Botanical Museum Berlin-Dahlem & Hellenic Botanical Society, Berlin & Athens.
Κοράκης Γ. 2015. Δασική Βοτανική – Αυτοφυή Δέντρα και Θάμνοι της Ελλάδας. Ελληνικά Ακαδημαϊκά Ηλεκτρονικά Συγγράμματα και Βοηθήματα. 620 σελ.
Strid, A. & Tan, K. (eds.) 1997. Flora Hellenica vol. 1. Patra.
Tutin, T. G., Burges, N.A. Chater, A.O. Edmonson, J.R. Heywood, V.H., Moore, D.M. Valentine, D.H. Walters, S.M. & Webb, D.A. (eds) 1993. Flora Europaea I. 2nd edition. Cambridge.
Euro+Med (2006-): Euro+Med PlantBase – the information resource for Euro-Mediterranean plant diversity. Published on the Internet http://ww2.bgbm.org/EuroPlusMed/ [Ανάκτηση 20/8/2015].
Κείμενα
Κυριάκος Μπάμπε, Δασοπόνος
