Κωδικός τύπου οικοτόπου 1420
Ονομασία Μεσογειακές και θερμοατλαντικές αλόφιλες λόχμες (Sarcocornietea fruticosi) – Mediterranean and thermo-Atlantic halophilous scrubs (Sarcocornetea fruticosi)
Καθεστώς Τύπος οικοτόπου της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ
Περιγραφή
Ο τύπος οικοτόπου 1420 περιλαμβάνει την πολυετή βλάστηση σε παράκτια αλατούχα έλη και αποτελείται κυρίως από θαμνόμορφα είδη, με Μεσογειακή-Ατλαντική εξάπλωση (Salicornia spp., Limonium vulgare, Suaeda spp. και Atriplex spp.) που ανήκουν στην κλάση Sarcocornetea (Arthrocnemetea) fruticosi.
Οικολογικές συνθήκες
Ο τύπος οικοτόπου αναπτύσσεται σε υπόστρωμα με αλλουβιακά πηλώδη, αργιλλοπηλώδη ή και αμμοπηλώδη αλατούχα εδάφη κυρίως των θαλάσσιων ακτών και σπάνια εσωτερικών περιοχών. Τα εδάφη κατακλύζονται περιοδικά ή επηρεάζονται υπογείως από το αλμυρό νερό. O τύπος αυτός οικοτόπου χαρακτηρίζεται κυρίως από αλόφυτα, που αναπτύσσονται σε αλατούχα εδάφη που η αλατότητά τους υφίσταται διακυμάνσεις. Τα φυτά αυτά μπορούν να χαρακτηρισθούν ως δείκτες αλατότητας των εδαφών. Καταλαμβάνουν θέσεις που κατακλύζονται περιοδικά για μεγάλες περιόδους, όπως είναι οι παράκτιοι υγρότοποι και τα αλμυρά έλη, όπου δημιουργούν εντυπωσιακά και σημαντικά ενδιαιτήματα για την ορνιθοπανίδα. Σε αρκετές θέσεις παρατηρείται μια διαδοχή στα είδη φυτών η οποία είναι συνακόλουθη διαβαθμίσεων κάποιων αβιοτικών παραμέτρων όπως είναι η έκταση και η επίδραση της παλίρροιας, η χημική εδαφική σύσταση, η κλίση και το υψόμετρο του εδάφους καθώς και η ικανότητά του να συγκρατεί βρόχινα ή άλλης προέλευσης νερά. Έτσι για παράδειγμα στα εσωτερικά τμήματα των “δέλτα” όπου υπάρχει αυξημένη αλατότητα και έντονη ξηρασία, κάτι που γίνεται αντιληπτό απ’ τον κατατεμαχισμό του εδάφους και τα λευκά επανθίσματα αλατιού στην επιφάνειά του, έχουμε την κυριαρχία του Ηalocnemum strobilaceum. Επίσης σε θέσεις που έχουν διαταραχθεί από τις δραστηριότητες των κατοίκων, όπως η ρίψη σκουπιδιών ή οι προσπάθειες για επέκταση των καλλιεργειών, βόσκηση κλπ., παρουσιάζεται μια τάση σχηματισμού νιτρόφιλων φυτοκοινωνιών. Ο οικότοπος έχει ευρεία εξάπλωση στην Ελλάδα, αλλά είναι λιγότερο συχνός από ότι τα αλοφυτικά λιβάδια και ανήκει στους παράκτιους υγροτοπικούς οικοτόπους που έχουν υποστεί μεγάλη μείωση της έκτασής τους σε όλη τη Μεσόγειο. Πρόκειται για αζωνικό τύπο βλάστησης που εμφανίζεται κυρίως ως τμήμα υγροτοπικών συστημάτων και αναπτύσσεται σε ζώνες ή σε μωσαϊκά, ενίοτε με άλλους τύπους οικοτόπων (γεγονός που αντανακλάται στη χλωριδική τους σύνθεση) όπως των αλοφυτικών λιβαδιών και των θεροφυτικών κοινοτήτων των αλιπέδων.
Περιοχή εξάπλωσης και εύρος εξάπλωσης του τύπου οικοτόπου 1420
Χλωριδική σύνθεση
Τα (μεσογειακά και θερμοατλαντικά) αλίπεδα χαρακτηρίζονται από πολυετή βλάστηση θαμνόμορφων ειδών, όπως είναι τα: Arthrocnemum macrostachyum και Halocnemum strobilaceum. Τα κυριότερα είδη που απαντώνται στον τύπο οικοτόπου 1420 είναι: Aeluropus littoralis, Artemisia lerchiana, Artemisia sp., Atriplex portulacoides, Halocnemum strobilaceum, Hordeum marinum, Juncus maritimus, Limoniastrum monopetalum, Limonium bellidifolium, Limonium brevipetiolatum, Limonium narbonense, Puccinellia distans, Puccinellia festuciformis, Salicornia perennans subsp. perennans (syn: Salicornia europaea), Sarcocornia fruticosa, Sarcocornia perennis, Sphenopus divaricatus, Triglochin barrellieri (syn.Triglochin bulbosa).
Κατάσταση διατήρησης-Απειλές
Οι κοινότητες του αλιπέδων είναι ευαίσθητες τόσο στη μεταβολή των φυσικών κύκλων πλημμύρας-αποξήρανσης όσο και στις μεταβολές του ισοζυγίου γλυκού-αλμυρού νερού. Τα χαρακτηριστικά τους είδη είναι προσαρμοσμένα σε συγκεκριμένες οικολογικές συνθήκες και τα περισσότερα είναι ευρέως εξαπλωμένα. Κύρια απειλή για τις κοινότητες αποτελούν οι μεταβολές της υδρολογικής ισορροπίας λόγω αποστραγγίσεων, αρδευτικών έργων, διευθετήσεων της ροής ποταμών και ρεμάτων. Στο χώρο της Μεσογείου η έκταση του τύπου οικοτόπου έχει συρρικνωθεί, λόγω των επεμβάσεων στην υδρολογία και κυρίως, λόγω εκχέρσωσης και επέκτασης των καλλιεργειών και κατασκευαστικών έργων (δρόμοι, οικισμοί). Οι δραστηριότητες αυτές είναι πιο έντονες στις τουριστικά αξιοποιήσιμες περιοχές. Η ρύπανση από την ανεξέλεγκτη εναπόθεση απορριμμάτων και την απόρριψη λυμάτων είναι ένας επιπλέον παράγοντας κινδύνου, παρόλο που ορισμένες κοινότητες είναι ως ένα βαθμό ανθεκτικές στη ρύπανση. Η βόσκηση είναι συχνή δραστηριότητα στους υγροτόπους, αλλά δεν έχουν αξιολογηθεί οι πιθανές επιπτώσεις της στην Ελλάδα. Η εισβολή νιτρόφιλων ειδών και ζιζανίων λόγω βόσκησης, ρύπανσης ή γειτνίασης με καλλιέργειες αποτελεί επιπρόσθετη απειλή.
Έντυπο αναφοράς τύπου οικοτόπου
Περιοχές εμφάνισης
GR1110007 DELTA EVROU KAI DYTIKOS VRACHIONAS
GR1130009 LIMNES KAI LIMNOTHALASSES TIS THRAKIS – EVRYTERI PERIOCHI KAI PARAKTIA ZONI
GR1150010 DELTA NESTOU KAI LIMNOTHALASSES KERAMOTIS – EVRYTERI PERIOCHI KAI PARAKTIA ZONI
GR1220002 DELTA AXIOU – LOUDIA – ALIAKMONA – EVRYTERI PERIOCHI – AXIOUPOLI
GR1220005 LIMNOTHALASSA ANGELOCHORIOU
GR1220012 LIMNOTHALASSA EPANOMIS KAI THALASSIA PARAKTIA ZONI
GR1250004 ALYKI KITROUS – EVRYTERI PERIOCHI
GR1260002 EKVOLES POTAMOU STRYMONA
GR1270004 LIMNOTHALASSA AGIOU MAMA
GR1430002 KOURI ALMYROU – AGIOS SERAFEIM
GR1430003 SKIATHOS: KOUKOUNARIES KAI EVRYTERI THALASSIA PERIOCHI
GR2110001 AMVRAKIKOS KOLPOS, DELTA LOUROU KAI ARACHTHOU (PETRA, MYTIKAS, EVRYTERI PERIOCHI)
GR2120001 EKVOLES (DELTA) KALAMA
GR2140001 EKVOLES ACHERONTA (APO GLOSSA EOS ALONAKI) KAI STENA ACHERONTA
GR2230001 LIMNOTHALASSA ANTINIOTI (KERKYRA)
GR2230002 LIMNOTHALASSA KORISSION (KERKYRA)
GR2230003 ALYKI LEFKIMΜIS (KERKYRA)
GR2240001 LIMNOTHALASSES STENON LEFKADAS (PALIONIS – AVLIMON) KAI ALYKES LEFKADAS
GR2320001 LIMNOTHALASSA KALOGRIAS, DASOS STROFYLIAS KAI ELOS LAMIAS, ARAXOS
GR2330006 LIMNOTHALASSA KOTYCHI, BRINIA
GR2440002 KOILADA KAI EKVOLES SPERCHEIOU – MALIAKOS KOLPOS
GR2520003 LIMNOTHALASSA MOUSTOU
GR3000003 ETHNIKO PARKO SCHINIA – MARATHONA
GR3000004 VRAVRONA – PARAKTIA THALASSIA ZONI
GR3000005 SOUNIO – NISIDA PATROKLOU KAI PARAKTIA THALASSIA ZONI
GR4110001 LIMNOS: CHORTAROLIMNI – LIMNI ALYKI KAI THALASSIA PERIOCHI
GR4110004 LESVOS: KOLPOS KALLONIS KAI CHERSAIA PARAKTIA ZONI
GR4110005 LESVOS: KOLPOS GERAS, ELOS NTIPI KAI OROS OLYMPOS
GR4120001 SAMOS: PARALIA ALYKI
GR4210001 KASOS KAI KASONISIA – EVRYTERI THALASSIA PERIOCHI
GR4220020 NISOS MILOS: PROFITIS ILIAS – EVRYTERI PERIOCHI
GR4320008 NISOS KOUFONISI KAI PARAKTIA THALASSIA ZONI
Βιβλιογραφία για τη βλάστηση
Babalonas D. 1980. Vegetationseinheiten und Vegetationskartierung in dem Mündungsgebiet des Flusses Evros. Feddes Repert. 9 (9/10): 615 – 627.
Babalonas D., Sýkora K.V. & Papastergiadou E. 1995. Review of plant communities from Greek dunes and salt marshes. A preliminary summarizing list. Ann. Bot. (Roma) 53: 107-117.
Βασιλείου Α., Μπαμπαλώνας Δ. & Greuter W. 2000. Ανάλυση της βλάστησης και των εδαφικών συνθηκών στη λιμνοθάλασσα της Επανομής. Πρακτικά του 8ου Επιστημονικού Συνεδρίου της Ελληνικής Βοτανικής Εταιρίας, Πάτρα, 5-8 Οκτωβρίου 2000: 89-95.
Δρόσος Ε., Αθανασιάδης Ν., Θεοδωρόπουλος Κ. & Ελευθεριάδου Ε. 1996. Αμμόφιλες, Αλόφιλες και υδρόφιλες φυτοκοινωνίες του Δέλτα του Θεσσαλικού Πηνειού ποταμού. Επιστ. Επετ. Τμημ. Δασολογίας & Φυσικού Περιβάλλοντος 39(1):327-365.
Georgiadis Th., Dimopoulos P. & Dimitrellos G. 1997. The flora and vegetation of the Acheron Delta (W Greece) aiming at nature conservation. Phyton 37: 31-60.
Θεοδωρόπουλος Κ. 2001. Ζώνες βλάστησης και τύποι οικοτόπων του νομού Θεσσαλονίκης. Επιστ. Επετ. Τμημ. Δασολογίας & Φυσικού Περιβάλλοντος ΜΔ: 353-381.
Καραγιάννη Π. 2009. Οικολογία των τύπων οικοτόπων της αποξηραμένης Λίμνης Μουριάς. Μελέτη της χλωρίδας και βλάστησης και οικολογική διερεύνηση περιβαλλοντικών παραμέτρων στα πλαίσια προγράμματος πιλοτικού επαναπλημμυρισμού. Διδακτορική Διατριβή. Πανεπιστήμιο Πατρών, σελ. 234 + Παράρτημα.
Korakis G. & Gerasimidis A. 2006. Coastal and halophytic habitats and their flora in Evrotas Delta (SE Peloponnisos, Greece). J. Biol. Res. 6: 155-166.
Κωνσταντινίδης Π. & Τσιουρλής Γ. 2001. Οι βλαστητικές μονάδες (τύποι οικοτόπων) της Επαρχίας Λαγκαδά (Λεκάνη Μυγδονίας): Μέρος I: Περιγραφή, ανάλυση και χαρτογράφηση. Επιστ. Επετ. Τμημ. Δασολογίας & Φυσικού Περιβάλλοντος ΜΔ: 627-654.
Κωνσταντινίδης Π. & Τσιουρλής Γ. 2001. Οι τύποι οικοτόπων της Επαρχίας Λαγκαδά (Λεκάνης Μυγδονίας): Μέρος II. Οικολογική κατάσταση και δυναμική. Επιστ. Επετ. Τμημ. Δασολογίας & Φυσικού Περιβάλλοντος ΜΔ: 655-680.
Lavrentiades G. 1975. On the vegetation of the Porto-Lagos coasts. In Jordanov, D. & al. (eds): Problems of Balkan flora and vegetation. Sofia: Publishing House of the Bulgarian Academy of Sciences, pg. 365-379.
Lavrentiades G.J. 1963. On the vegetation of the Keramoti coasts. Boll. Ist. Bot. Univ. Catania 3(4): 81-103.
Μπαζός Ι. & Γιαννίτσαρος Α. 2005. Χλωρίδα και βλάστηση της Λέσβου: γενική επισκόπηση. Πρακτικά 10ου Πανελλήνιου Επιστημονικού Συνεδρίου της Ελληνικής Βοτανικής Εταιρίας, Ιωάννινα, 5-8 Μαίου 2005, σελ. 8 (σε CD).
Μπαμπαλώνας Δ. 1979. Οι φυτοκοινωνιολογικές τάξεις Ammophiletalia arundinaceae (Br.-Bl. 1933) R. Tx. et Oberd. 1958 και Elymetalia gigantei Vich. 1971 στην οριακή θέση της Θράκης. Πρακτικά 1ης επιστημονικής ημερίδας Ελληνικής Εταιρείας Βιολογικών Επιστημών. Θεσσαλονίκη.
Oberdorfer E. 1952. Beitrag zur Kenntnis der Nordägäischen Küstenvegetation. Vegetatio 3: 329-349.
Oberdorfer E. 1954. Uber unkrautgesellschaften der Balkanhalbinsel. Vegetatio 4: 379-411.
Papanikolaou G.D. & Sarlis G.P. 1991. Phytosociological studies in the Tatoi district (Attica, Greece). Vegetatio 93: 81-90.
Sarika M. 2012. Flora and vegetation of some coastal ecosystems of Sterea Ellas and eastern continental Greece. Lazaroa 33: 65-99.
Sarika M., Dimopoulos P. & Yannitsaros A. 2005. Contribution to the knowledge of the wetland flora and vegetation of Amvrakikos Gulf. W Greece. Willdenowia 35: 69-85.
Σαρλής Γ. 1988. Μελέτη των ζωνών βλαστήσεως των Ακαρνανικών ορέων (Περγαντί, Μπούμιστος). Γεωτεχνικά 1988(2): 7-22.
Sýkora K.V., Babalonas D. & Papastergiadou E. 1998. An overview of the coastal vegetation of Greece based on multivariate analysis: Dunes. Proceedings of the 1st Balkan Botanical Congress (Progress in Botanical Research), Thessaloniki 1998. Kluwer Academic Publishers, 149-152.
Sýkora K.V., Babalonas D. & Papastergiadou E. 2003. Strandline and sand-dune vegetation of coasts of Greece and some other Aegean countries. Phytocoenologia 33(2-3): 409-446.
Vasiliou A. 2000. Die psammophile und halophile Vegetation des Lagunenkomplexes Epanomi (Makedonien, Nordgriechenland). Pflanzensoziologische und floristische Untersuchungen. Diplomarbeit, Freie Universität Berlin, pg. 125.
Wolff W.J. 1968. The halophilous vegetation of the lagoons of Mesolonghi, Greece. Vegetatio 16: 95-134.
Γενική βιβλιογραφία
Babalonas D. 1980. Vegetationseinheiten und Vegetationskartierung in dem Mündungsgebiet des Flusses Evros. Feddes Repert. 9 (9/10): 615 – 627.
Babalonas D., Sýkora K.V. & Papastergiadou E. 1995. Review of plant communities from Greek dunes and salt marshes. A preliminary summarizing list. Ann. Bot. (Roma) 53: 107-117.
Βασιλείου Α., Μπαμπαλώνας Δ. & Greuter W. 2000. Ανάλυση της βλάστησης και των εδαφικών συνθηκών στη λιμνοθάλασσα της Επανομής. Πρακτικά του 8ου Επιστημονικού Συνεδρίου της Ελληνικής Βοτανικής Εταιρίας, Πάτρα, 5-8 Οκτωβρίου 2000: 89-95.
Dimopoulos P., Xystrakis F. & Tsiripidis I. 2014. Deliverable A1. Final Catalogue of Habitat Types – 1st edition. Ministry of Environment, Energy and Climate Change, OIKOM Ltd – E. Alexandropoulou – A. Glavas, Athens, pages 54.
Dimopoulos P., Fotiadis G., Tsiripidis I., Panitsa M. & Karadimou E. 2014. Deliverable A2. Report and Literature Database on Habitat Types of Greece – 1st edition. Ministry of Environment, Energy and Climate Change, OIKOM Ltd – E. Alexandropoulou – A. Glavas, Athens, pages 210.
Dimopoulos P., Tsiripidis I., Xystrakis F., Panitsa M., Fotiadis G., Kallimanis A.S. & Kazoglou I. 2014. Deliverable A6. Explanatory Implementation Manual for the Conservation Degree Assessment of Habitat Types – 1st edition. Ministry of Environment, Energy and Climate Change, OIKOM Ltd – E. Alexandropoulou – A. Glavas, Athens, pages 35. (with Annexes: I. Habitat types protocols, pages 600; II. Explanatory notes on the habitat types protocols selection, pages 4; III. Correspondence of Habitat types protocols with the clusters of vegetation relevés (excel file)).
Dimopoulos P., Tsiripidis I., Xystrakis F., Kallimanis A.S & Panitsa M. 2014. Deliverable A7. Preliminary Analysis of the Field Data for the Habitat Types – 1st edition. Ministry of Environment, Energy and Climate Change, OIKOM Ltd – E. Alexandropoulou – A. Glavas, Athens, pages 16.
Δρόσος Ε., Αθανασιάδης Ν., Θεοδωρόπουλος Κ. & Ελευθεριάδου Ε. 1996. Αμμόφιλες, Αλόφιλες και υδρόφιλες φυτοκοινωνίες του Δέλτα του Θεσσαλικού Πηνειού ποταμού. Επιστ. Επετ. Τμημ. Δασολογίας & Φυσικού Περιβάλλοντος 39(1):327-365.
European Commission 2013. Interpretation Manual of European Union Habitats.
Georgiadis Th., Dimopoulos P. & Dimitrellos G. 1997. The flora and vegetation of the Acheron Delta (W Greece) aiming at nature conservation. Phyton 37: 31-60.
Θεοδωρόπουλος Κ. 2001. Ζώνες βλάστησης και τύποι οικοτόπων του νομού Θεσσαλονίκης. Επιστ. Επετ. Τμημ. Δασολογίας & Φυσικού Περιβάλλοντος ΜΔ: 353-381.
Καραγιάννη Π. 2009. Οικολογία των τύπων οικοτόπων της αποξηραμένης Λίμνης Μουριάς. Μελέτη της χλωρίδας και βλάστησης και οικολογική διερεύνηση περιβαλλοντικών παραμέτρων στα πλαίσια προγράμματος πιλοτικού επαναπλημμυρισμού. Διδακτορική Διατριβή. Πανεπιστήμιο Πατρών, σελ. 234 + Παράρτημα.
Korakis G. & Gerasimidis A. 2006. Coastal and halophytic habitats and their flora in Evrotas Delta (SE Peloponnisos, Greece). J. Biol. Res. 6: 155-166.
Κωνσταντινίδης Π. & Τσιουρλής Γ. 2001. Οι βλαστητικές μονάδες (τύποι οικοτόπων) της Επαρχίας Λαγκαδά (Λεκάνη Μυγδονίας): Μέρος I: Περιγραφή, ανάλυση και χαρτογράφηση. Επιστ. Επετ. Τμημ. Δασολογίας & Φυσικού Περιβάλλοντος ΜΔ: 627-654.
Κωνσταντινίδης Π. & Τσιουρλής Γ. 2001. Οι τύποι οικοτόπων της Επαρχίας Λαγκαδά (Λεκάνης Μυγδονίας): Μέρος II. Οικολογική κατάσταση και δυναμική. Επιστ. Επετ. Τμημ. Δασολογίας & Φυσικού Περιβάλλοντος ΜΔ: 655-680.
Lavrentiades G. 1975. On the vegetation of the Porto-Lagos coasts. In Jordanov, D. & al. (eds): Problems of Balkan flora and vegetation. Sofia: Publishing House of the Bulgarian Academy of Sciences, pg. 365-379.
Lavrentiades G.J. 1963. On the vegetation of the Keramoti coasts. Boll. Ist. Bot. Univ. Catania 3(4): 81-103.
Μπαζός Ι. & Γιαννίτσαρος Α. 2005. Χλωρίδα και βλάστηση της Λέσβου: γενική επισκόπηση. Πρακτικά 10ου Πανελλήνιου Επιστημονικού Συνεδρίου της Ελληνικής Βοτανικής Εταιρίας, Ιωάννινα, 5-8 Μαίου 2005, σελ. 8 (σε CD).
Μπαμπαλώνας Δ. 1979. Οι φυτοκοινωνιολογικές τάξεις Ammophiletalia arundinaceae (Br.-Bl. 1933) R. Tx. et Oberd. 1958 και Elymetalia gigantei Vich. 1971 στην οριακή θέση της Θράκης. Πρακτικά 1ης επιστημονικής ημερίδας Ελληνικής Εταιρείας Βιολογικών Επιστημών. Θεσσαλονίκη.
Ντάφης Σ., Παπαστεργιάδου Ε., Λαζαρίδου Ε. & Τσιαφούλη Μ. 2001. Τεχνικός Οδηγός Αναγνώρισης, Περιγραφής και Χαρτογράφησης Τύπων Οικοτόπων της Ελλάδας. ΕΚΒΥ.
Oberdorfer E. 1952. Beitrag zur Kenntnis der Nordägäischen Küstenvegetation. Vegetatio 3: 329-349.
Oberdorfer E. 1954. Uber unkrautgesellschaften der Balkanhalbinsel. Vegetatio 4: 379-411.
Papanikolaou G.D. & Sarlis G.P. 1991. Phytosociological studies in the Tatoi district (Attica, Greece). Vegetatio 93: 81-90.
Sarika M. 2012. Flora and vegetation of some coastal ecosystems of Sterea Ellas and eastern continental Greece. Lazaroa 33: 65-99.
Sarika M., Dimopoulos P. & Yannitsaros A. 2005. Contribution to the knowledge of the wetland flora and vegetation of Amvrakikos Gulf. W Greece. Willdenowia 35: 69-85.
Σαρλής Γ. 1988. Μελέτη των ζωνών βλαστήσεως των Ακαρνανικών ορέων (Περγαντί, Μπούμιστος). Γεωτεχνικά 1988(2): 7-22.
Sýkora K.V., Babalonas D. & Papastergiadou E. 1998. An overview of the coastal vegetation of Greece based on multivariate analysis: Dunes. Proceedings of the 1st Balkan Botanical Congress (Progress in Botanical Research), Thessaloniki 1998. Kluwer Academic Publishers, 149-152.
Sýkora K.V., Babalonas D. & Papastergiadou E. 2003. Strandline and sand-dune vegetation of coasts of Greece and some other Aegean countries. Phytocoenologia 33(2-3): 409-446.
Tsiripidis Ι., Xystrakis F., Kasampalis D., Mastrogianni A., Strid A. & Dimopoulos P., 2014. Deliverable A4. Potential Distribution Maps of Habitat Types – 1st edition. Ministry of Environment, Energy and Climate Change, OIKOM Ltd – E. Alexandropoulou – A. Glavas, Athens, Athens, pages 176.
Vasiliou A. 2000. Die psammophile und halophile Vegetation des Lagunenkomplexes Epanomi (Makedonien, Nordgriechenland). Pflanzensoziologische und floristische Untersuchungen. Diplomarbeit, Freie Universität Berlin, pg. 125.
Wolff W.J. 1968. The halophilous vegetation of the lagoons of Mesolonghi, Greece. Vegetatio 16: 95-134.
Κείμενο
Γιάννης Φραγκάκης, Δασοπόνος
