Κωδικός τύπου οικοτόπου 91F0
Ονομασία Μεικτά δάση δρυός-φτελιάς-φράξου – Riparian mixed forests of Quercus robur, Ulmus laevis and Ulmus minor, Fraxinus excelsior or Fraxinus angustifolia, along the great rivers (Ulmenion minoris)
Καθεστώς Τύπος οικοτόπου της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ
Περιγραφή
Ο τύπος οικοτόπου 91F0 περιλαμβάνει τα μεικτά παραποτάμια δάση με Quercus robur, Ulmus laevis και Ulmus minor, Fraxinus excelsior ή Fraxinus angustifolia, συνήθως κατά μήκος ποταμών. Πρόκειται για δάση σκληρόξυλων δένδρων (πλατυφύλλων), στο μεγαλύτερο μέρος των οχθών των ποταμών, υποκείμενα σε πλημμύρες (κατάκλυση) κατά τη διάρκεια κανονικώς ανερχόμενης στάθμης του νερού ή χαμηλών περιοχών υποκείμενων σε κατάκλυση λόγω της ανύψωσης της στάθμης του υδροφόρου στρώματος. Τα δάση αυτά αναπτύσσονται σε πρόσφατες αλλουβιακές αποθέσεις.
Οικολογικές συνθήκες
Ο τύπος οικοτόπου 91F0 περιλαμβάνει δάση που συνήθως είναι σε επίπεδες εκτάσεις σε ένα υψόμετρο μέχρι 200 μ. Η ιδιαιτερότητα και σημασία του υδροχαρούς αυτού τύπου οικοτόπου έγκειται στα πολύ υψηλά δένδρα του είδους Quercus robur ssp. penduculiflora, στη γενικότερη οικολογική σημασία και στις σημαντικές λειτουργίες όλων των παρόχθιων δασών και βέβαια στον υπολειμματικό του χαρακτήρα που το αναδεικνύει σε ένα από τα λίγα παραδείγματα παρουσίας τέτοιου τύπου δάσους στην Ελλάδα.
Περιοχή εξάπλωσης και εύρος εξάπλωσης του τύπου οικοτόπου 91F0
Χλωριδική σύνθεση
Τα πιο σημαντικά και χαρακτηριστικά είδη του τύπου οικοτόπου είναι τα: Alisma plantago-aquatica, Alnus glutinosa, Arctium lappa, Aristolochia clematitis, Ballota nigra, Brachypodium sylvaticum, Clematis vitalba, Cornus sanguinea, Equisetum telmateia, Eupatorium cannabinum, Fraxinus angustifolia, Hedera helix, Holcus lanatus, Humulus lupulus, Iris pseudacorus, Juglans regia, Leucojum aestivum, Lycopus europaeus, Lythrum salicaria, Mentha aquatic, Oenanthe fistulosa, Periploca graeca, Populus alba, Quercus robur, Ranunculus repens, Rumex sanguineus, Silene baccifera, Silene gigantean, Dioscorea communis, Ulmus minor, Ulmus procera, Urtica dioica.
Κατάσταση διατήρησης-Απειλές
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον τύπο οικοτόπου 91F0 είναι η μεταβολή της δίαιτας του νερού και κυρίως η μη κατάκλυση από πλημμυρικά ύδατα και η ταπείνωση της στάθμης των υπογείων υδάτων λόγω διευθετήσεων της κοίτης των ποταμών.
Έντυπο αναφοράς τύπου οικοτόπου
Περιοχές εμφάνισης
Βιβλιογραφία για τη βλάστηση
Αθανασιάδης Ν., Θεοδωρόπουλος Κ., Ελευθεριάδου Ε. & Δρόσος Ε. 1996. Δασικές φυτοκοινωνίες του δέλτα του Θεσσαλικού Πηνειού. Επιστ. Επετ. Τμημ. Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος 39(2): 879-902.
Αθανασιάδης Ν.Η. & Δρόσος Ε.Γ. 1989. Leucujo-Fraxinetum parvifoliae Glavac 59 και Pruno-Fraxinetum Oberd. 53 του Δέλτα του Θεσσαλικού Πηνειού. Επιστ. Επετ. Τμημ. Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος ΛΒ(1): 543-558.
Παναγιωτίδης Σ. & Φωτιάδης Γ. 2001. Μονάδες βλάστησης κατάλοιπων παρόχθιων δασών της κεντρικής Μακεδονίας. Επιστ. Επετ. Τμημ. Δασολογίας & Φυσικού Περιβάλλοντος ΜΔ: 477-488.
Raus Th. 1980. Die vegetation Osthessaliens (Griechenland), III. Querco-Fagetea und azonale Gehölzgesellschaften. Bot. Jahrb. Syst. 101(3): 313-361.
Sarika M., Dimopoulos P. & Yannitsaros A. 2005. Contribution to the knowledge of the wetland flora and vegetation of Amvrakikos Gulf. W Greece. Willdenowia 35: 69-85.
Στάμου Α., Θεοδωρόπουλος Κ. & Ελευθεριάδου Ε. 2003. Φυτοκοινωνική έρευνα αζωνικών εμφανίσεων πλατάνου (Platanus orientalis L.) και μικτών φράξου-πτελέας (Fraxinus angustifolia Vahl ssp. oxycarpa (Bieb. Ex Willd.) Franco & Rocha Afonso – Ulmus minor Miller) στο ποτάμιο σύστημα Κηρέα – Νηλέα – Βούδωρου (Β. Εύβοια, Ελλάδα). Γεωτεχνικά Επιστημονικά Θέματα 14 (2): 54-68.
Vasilopoulos G., Tsiripidis I. & Karagiannakidou V. 2007. Do abandoned tree plantations resemble natural riparian forests? A case study from northeast Greece. Bot. Helv. 117: 125-142.
Γενική βιβλιογραφία
Αθανασιάδης Ν., Θεοδωρόπουλος Κ., Ελευθεριάδου Ε. & Δρόσος Ε. 1996. Δασικές φυτοκοινωνίες του δέλτα του Θεσσαλικού Πηνειού. Επιστ. Επετ. Τμημ. Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος 39(2): 879-902.
Αθανασιάδης Ν.Η. & Δρόσος Ε.Γ. 1989. Leucujo-Fraxinetum parvifoliae Glavac 59 και Pruno-Fraxinetum Oberd. 53 του Δέλτα του Θεσσαλικού Πηνειού. Επιστ. Επετ. Τμημ. Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος ΛΒ(1): 543-558.
Dimopoulos P., Xystrakis F. & Tsiripidis I. 2014. Deliverable A1. Final Catalogue of Habitat Types – 1st edition. Ministry of Environment, Energy and Climate Change, OIKOM Ltd – E. Alexandropoulou – A. Glavas, Athens, pages 54.
Dimopoulos P., Fotiadis G., Tsiripidis I., Panitsa M. & Karadimou E. 2014. Deliverable A2. Report and Literature Database on Habitat Types of Greece – 1st edition. Ministry of Environment, Energy and Climate Change, OIKOM Ltd – E. Alexandropoulou – A. Glavas, Athens, pages 210.
Dimopoulos P., Tsiripidis I., Xystrakis F., Panitsa M., Fotiadis G., Kallimanis A.S. & Kazoglou I. 2014. Deliverable A6. Explanatory Implementation Manual for the Conservation Degree Assessment of Habitat Types – 1st edition. Ministry of Environment, Energy and Climate Change, OIKOM Ltd – E. Alexandropoulou – A. Glavas, Athens, pages 35. (with Annexes: I. Habitat types protocols, pages 600; II. Explanatory notes on the habitat types protocols selection, pages 4; III. Correspondence of Habitat types protocols with the clusters of vegetation relevés (excel file)).
Dimopoulos P., Tsiripidis I., Xystrakis F., Kallimanis A.S & Panitsa M. 2014. Deliverable A7. Preliminary Analysis of the Field Data for the Habitat Types – 1st edition. Ministry of Environment, Energy and Climate Change, OIKOM Ltd – E. Alexandropoulou – A. Glavas, Athens, pages 16.
European Commission 2013. Interpretation Manual of European Union Habitats.
Ντάφης Σ., Παπαστεργιάδου Ε., Λαζαρίδου Ε. & Τσιαφούλη Μ. 2001. Τεχνικός Οδηγός Αναγνώρισης, Περιγραφής και Χαρτογράφησης Τύπων Οικοτόπων της Ελλάδας. ΕΚΒΥ.
Παναγιωτίδης Σ. & Φωτιάδης Γ. 2001. Μονάδες βλάστησης κατάλοιπων παρόχθιων δασών της κεντρικής Μακεδονίας. Επιστ. Επετ. Τμημ. Δασολογίας & Φυσικού Περιβάλλοντος ΜΔ: 477-488.
Raus Th. 1980. Die vegetation Osthessaliens (Griechenland), III. Querco-Fagetea und azonale Gehölzgesellschaften. Bot. Jahrb. Syst. 101(3): 313-361.
Sarika M., Dimopoulos P. & Yannitsaros A. 2005. Contribution to the knowledge of the wetland flora and vegetation of Amvrakikos Gulf. W Greece. Willdenowia 35: 69-85.
Στάμου Α., Θεοδωρόπουλος Κ. & Ελευθεριάδου Ε. 2003. Φυτοκοινωνική έρευνα αζωνικών εμφανίσεων πλατάνου (Platanus orientalis L.) και μικτών φράξου-πτελέας (Fraxinus angustifolia Vahl ssp. oxycarpa (Bieb. Ex Willd.) Franco & Rocha Afonso – Ulmus minor Miller) στο ποτάμιο σύστημα Κηρέα – Νηλέα – Βούδωρου (Β. Εύβοια, Ελλάδα). Γεωτεχνικά Επιστημονικά Θέματα 14 (2): 54-68.
Tsiripidis Ι., Xystrakis F., Kasampalis D., Mastrogianni A., Strid A. & Dimopoulos P., 2014. Deliverable A4. Potential Distribution Maps of Habitat Types – 1st edition. Ministry of Environment, Energy and Climate Change, OIKOM Ltd – E. Alexandropoulou – A. Glavas, Athens, Athens, pages 176.
Vasilopoulos G., Tsiripidis I. & Karagiannakidou V. 2007. Do abandoned tree plantations resemble natural riparian forests? A case study from northeast Greece. Bot. Helv. 117: 125-142.
Κείμενο
Γιάννης Φραγκάκης, Δασοπόνος
