Κωδικός τύπου οικοτόπου 9410
Ονομασία Οξύφιλα δάση ερυθρελάτης (Vaccinio-Piceetea) – Acidophilous Picea forests of the montane to alpine levels (Vaccinio-Piceetea)
Καθεστώς Τύπος οικοτόπου της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ
Περιγραφή
O τύπος οικοτόπου περιλαμβάνει τα δάση ερυθρελάτη που στην Ελλάδα περιορίζονται στη Ροδόπη.
Οικολογικές συνθήκες
Τα δάση ερυθρελάτης απαντώνται σε υπερθαλάσσιο ύψος από 1100 μ. μέχρι τα 1900 μ., όπου σχηματίζει και τα δασοόρια, σε κλίσεις 0-80%, σε πλαγιές, ράχες ή επίπεδες θέσεις και σε γεωλογικό υπόστρωμά γρανοδιορίτη, ρυόλιθο και ιγνιμβρίτη. Είναι κατά κύριο λόγο υψηλές συστάδες ερυθρελάτης στις οποίες ο όροφος των δένδρων μπορεί να είναι αραιός μέχρι πυκνός (50-90% κάλυψη). Η φυσική αναγέννηση είναι άφθονη και εξασφαλισμένη με την προϋπόθεση ότι δεν ανοίγονται μεγάλα διάκενα, καθώς είναι σκιόφυτο είδος.
Περιοχή εξάπλωσης και εύρος εξάπλωσης του τύπου οικοτόπου 9560
Χλωριδική σύνθεση
Στα δάση του τύπου οικοτόπου 9410, εκτός της ερυθρελάτη (Picea abies) στον ανώροφο εμφανίζονται επίσης τα είδη Abies borisii-regis, Fagus sylvatica και Pinus sylvestris. Ο υπόροφος συνήθως έχει μικρή φυτοκάλυψη και απαντώνται κυρίως τα είδη: Aremonia agrimonoides, Calamagrostis arundinacea, Corylus avellana, Avenella flexuosa (syn: Deschampsia flexuosa), Euphorbia amygdaloides, Galeopsis speciosa, Hieracium erythrocarpum, Hieracium murorum, Hieracium sparsum, Luzula luzulina, Luzula luzuloides, Melampyrum sylvaticum, Orthilia secunda, Rubus idaeus, Soldanella rhodopaea, Sorbus aucuparia, Vaccinium myrtillus, Vaccinium vitis-idaea, Veronica officinalis.
Κατάσταση διατήρησης-Απειλές
Ο τύπος οικοτόπου 9410 είναι πολύ σπάνιος σε εθνικό επίπεδο καθώς απαντάται μόνο στη Ροδόπη, όπου είναι και το νοτιότερο όριο εξάπλωσής του. Μπορεί να κινδυνέψει από τη μη ορθή εφαρμογή της δασικής διαχείρισης.
Έντυπο αναφοράς τύπου οικοτόπου
Περιοχές εμφάνισης
GR1120003 OROS CHAINTOU – KOULA KAI GYRO KORYFES
GR1140003 PERIOCHI ELATIA, PYRAMIS KOUTRA
Βιβλιογραφία για τη βλάστηση
Eleftheriadou E., Theodoropoulos K., Tsiripidis I. & Athanasiadis N. 2001. Preliminary results on the classification of the Greek Picea forests. Second Balkan Botanical Congress, Istanbul, 14-18 May 2000: 195-200.
Νταφής Σπ. & Σμύρης Π. 1981. Δασοκομική και Σταθμολογική Έρευνα στα Δάση Ερυθρελάτης της Ελλάδας. Επιστημονική Επετηρίδα της Γεωπονικής και Δασολογικής Σχολής, Θεσσαλονίκη 24: 145-191.
Zoller H., Geissler P. & Athanasiadis N. 1977. Beiträge zur Kenntnis der Wälder, Moos- und Flechtenassoziationen in den Gebirgen Nordgriechenlands. Bauhinia 6/1: 215-255.
Γενική βιβλιογραφία
Dimopoulos P., Xystrakis F. & Tsiripidis I. 2014. Deliverable A1. Final Catalogue of Habitat Types – 1st edition. Ministry of Environment, Energy and Climate Change, OIKOM Ltd – E. Alexandropoulou – A. Glavas, Athens, pages 54.
Dimopoulos P., Fotiadis G., Tsiripidis I., Panitsa M. & Karadimou E. 2014. Deliverable A2. Report and Literature Database on Habitat Types of Greece – 1st edition. Ministry of Environment, Energy and Climate Change, OIKOM Ltd – E. Alexandropoulou – A. Glavas, Athens, pages 210.
Dimopoulos P., Tsiripidis I., Xystrakis F., Panitsa M., Fotiadis G., Kallimanis A.S. & Kazoglou I. 2014. Deliverable A6. Explanatory Implementation Manual for the Conservation Degree Assessment of Habitat Types – 1st edition. Ministry of Environment, Energy and Climate Change, OIKOM Ltd – E. Alexandropoulou – A. Glavas, Athens, pages 35. (with Annexes: I. Habitat types protocols, pages 600; II. Explanatory notes on the habitat types protocols selection, pages 4; III. Correspondence of Habitat types protocols with the clusters of vegetation relevés (excel file)).
Dimopoulos P., Tsiripidis I., Xystrakis F., Kallimanis A.S & Panitsa M. 2014. Deliverable A7. Preliminary Analysis of the Field Data for the Habitat Types – 1st edition. Ministry of Environment, Energy and Climate Change, OIKOM Ltd – E. Alexandropoulou – A. Glavas, Athens, pages 16.
Eleftheriadou E., Theodoropoulos K., Tsiripidis I. & Athanasiadis N. 2001. Preliminary results on the classification of the Greek Picea forests. Second Balkan Botanical Congress, Istanbul, 14-18 May 2000: 195-200.
European Commission 2013. Interpretation Manual of European Union Habitats.
Ντάφης Σ., Παπαστεργιάδου Ε., Λαζαρίδου Ε. & Τσιαφούλη Μ. 2001. Τεχνικός Οδηγός Αναγνώρισης, Περιγραφής και Χαρτογράφησης Τύπων Οικοτόπων της Ελλάδας. ΕΚΒΥ.
Νταφής Σ. & Σμύρης Π. 1981. Δασοκομική και Σταθμολογική Έρευνα στα Δάση Ερυθρελάτης της Ελλάδας. Επιστημονική Επετηρίδα της Γεωπονικής και Δασολογικής Σχολής, Θεσσαλονίκη 24: 145-191.
Tsiripidis Ι., Xystrakis F., Kasampalis D., Mastrogianni A., Strid A. & Dimopoulos P., 2014. Deliverable A4. Potential Distribution Maps of Habitat Types – 1st edition. Ministry of Environment, Energy and Climate Change, OIKOM Ltd – E. Alexandropoulou – A. Glavas, Athens, Athens, pages 176.
Zoller H., Geissler P. & Athanasiadis N. 1977. Beiträge zur Kenntnis der Wälder, Moos- und Flechtenassoziationen in den Gebirgen Nordgriechenlands. Bauhinia 6/1: 215-255.
Κείμενο
Παναγιώτης Βλάχος, Δασοπόνος
