Eπιστημονική ονομασία Quercus ilex L.
Ταξινόμηση Κλάση Magnoliopsida, Τάξη Fagales, Οικογένεια Fagaceae
Κοινές ονομασίες αριά, άρια, holm oak (Αγγλικά)
Περιγραφή
Αειθαλές μόνοικο δέντρο (βιοτική μορφή P, φανερόφυτο) που φτάνει σε ύψος τα 20 μ.
Τα φύλλα είναι κατ’εναλλαγή, δερματώδη, 3-8 εκ., με μίσχο έως 1,5 εκ., και έλασμα στενά ωοειδές, με την κάτω επιφάνεια να φέρει πυκνό σταχτόχρωμο τρίχωμα και με παρυφές λείες, κυματοειδής ή/και πριονωτές.
Καρπός κυπελλοφόρο κάρυο (βαλανίδι) με ποδίσκο.
Εξάπλωση – Προστασία
Η αριά εξαπλώνεται στη Μεσόγειο (χωρολογία: Μe, Μεσογειακό). Στην Ελλάδα, εξαπλώνεται σχεδόν παντού σε παράκτιες περιοχές της ηπειρωτικής χώρας και στα νησιά των Ιονίων, ενώ εμφανίζεται πολύ λιγότερα στα νησιά του Αιγαίου. Απαντάται σε περιοχές με χαμηλό υψόμετρο (μέχρι 600μ., ενώ στην Κρήτη μέχρι 1400 μ.), αλλά με σχετικά καλέ εδαφικές συνθήκες και υγρασία.
Τα δάση αριάς ανήκουν στον τύπο οικοτόπου της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ «Δάση αριάς (Quercus ilex)» με κωδικό 9340.
Άρθρα – Πληροφορίες
Αθανασιάδης ΗΡ. Ν. 1986. Δασική Βοτανική Μέρος ΙΙ. Δέντρα και Θάμνοι των Δασών της Ελλάδος. Θεσσαλονίκη. Εκδ. Γιαχούδη-Γιαπούλη.
Αραμπατζής Θ. 1998. Θάμνοι και Δέντρα στην Ελλάδα. Οικολογική Κίνηση Δράμας
Dimopoulos P., Raus T., Bergmeier E., Constantinidis T., Iatrou G., Kokkini S., Strid A. & Tzanoudakis D. 2013. Vascular Plants of Greece. An annotated checklist. Botanic Garden and Botanical Museum Berlin-Dahlem & Hellenic Botanical Society, Berlin & Athens.
Κοράκης Γ. 2015. Δασική Βοτανική – Αυτοφυή Δέντρα και Θάμνοι της Ελλάδας. Ελληνικά Ακαδημαϊκά Ηλεκτρονικά Συγγράμματα και Βοηθήματα. 620 σελ.
Strid, A. & Tan, K. (eds.) 1997. Flora Hellenica vol. 1. Patra.
Tutin, T. G., Burges, N.A. Chater, A.O. Edmonson, J.R. Heywood, V.H., Moore, D.M. Valentine, D.H. Walters, S.M. & Webb, D.A. (eds) 1993. Flora Europaea I. 2nd edition. Cambridge.
Euro+Med (2006-): Euro+Med PlantBase – the information resource for Euro-Mediterranean plant diversity. Published on the Internet http://ww2.bgbm.org/EuroPlusMed/ [Ανάκτηση 20/8/2015].
Κείμενα
Ειρήνη Χορμόβα, Δασοπόνος