Επιστημονική ονομασία Robinia pseudoacacia L.
Ταξινόμηση Κλάση Magnoliopsida, Τάξη Fabales, Οικογένεια Fabaceae
Κοινές ονομασίες ψευδακακία, ακακία, black locust, false acacia (Αγγλικά), spitak kakia (Αρμένικα), valeakaasia (Φιλανδικά), falsche akazie (Γερμανικά), grochodrzew bialy (Πολωνέζικα), lzheakatziya (Ρώσσικα)
Περιγραφή
Φυλλοβόλο δέντρο (βιοτική μορφή Ρ, Φανερόφυτο) που φτάνει σε ύψος περίπου τα 25-30 μέτρα, με κόμη πλατιά, σχετικά ανοιχτή.
Τα φύλλα είναι κατ’ εναλλαγή, σύνθετα πτεροειδή, περιττόληκτα, μήκους 15-20 εκ., με 4-10 ζεύγη αντίθετων ή σχεδόν αντίθετων φυλλαρίων. Παράφυλλα μετασχηματισμένα σε ξυλώδη αγκάθια.
Άνθη αρρενοθήλεα, λευκά κρέμονται σε μακρείς (10-20 εκ.) βότρεις. Άνθηση Απρίλιο- Μάιο. Ο καρπός είναι χέδρωπας επιμήκης (5-10 εκ.), κοκκινοκαστανός, πιεσμένος, με παράλληλες παρυφές.
Ταξιανθία της ψευδακακίας
Εξάπλωση – Παρουσία στην Ελλάδα
Η φυσική εξάπλωση του είδους είναι στη βόρεια Αμερική (κεντρικές και ανατολικές περιοχές – Αππαλάχια όρη). Είναι ημισκιόφυτο είδος, ανθεκτικό στο ψύχος (-20 0C) και στη ξηρασία. Αναπτύσσεται σε φτωχά και αβαθή εδάφη. Ανθεκτικό στην ατμοσφαιρική ρύπανση και στην επίδραση της θάλασσας. Ευαίσθητο στους ισχυρούς ανέμους. Στην Ελλάδα χρησιμοποιείται σε πάρκα και κήπους. Σε δεντροστοιχίες καθώς και για σταθεροποίηση πρανών και επιχωμάτων. Από τα πιο κατάλληλα είδη για αποκατάσταση λατομείων. Δεν συνιστάται σε αναδασώσεις. Θεωρείται ότι είναι ένα από τα δυναμικά χωροκατακτητικά είδη. Η Robinia θεωρείται διεισδυτική, απειλώντας ιδιαίτερα τους ξηρούς λειμώνες, μερικούς από τους οποίους, πλούσιους σε είδη και απειλούμενους με εξαφάνιση, προκαλώντας αλλαγές στις συνθήκες (π.χ. με σκίαση), στο μικροκλίμα και στις συνθήκες του εδάφους. Το είδος είναι προσαρμόζεται εύκολα σε μεγάλο εύρος εδαφών και περιβαλλοντικών συνθηκών. Εξαπλώνεται σε ανοικτά ξηρά δάση και θάμνους, αλλουβιακά ενδιαιτήματα, αγροτικά τοπία, αστικό και βιομηχανικό περιβάλλον και διαταραγμένες τοποθεσίες, π.χ. τοποθεσίες μετά την πυρκαγιά, εκκαθάριση δασών ή υποβαθμισμένες δασικές φυτείες. Θεωρείται ζιζάνιο καθώς έχει την ικανότητα τα πολυάριθμα σπέρματα του να αποικίζουν επιτυχώς σε ένα ευρύ φάσμα περιβαλλοντικών. Παράλληλα έχει ισχυρό ριζικό σύστημα για να αναπτύσσεται συνεχώς και να εξαπλώνεται.
Εξάπλωση της Robinia pseudoacacia σε Ευρώπη και Μεσόγειο
Άρθρα – Πληροφορίες
Αραμπατζής Θ. 1998. Θάμνοι και Δέντρα στην Ελλάδα. Οικολογική Κίνηση Δράμας.
Bazzaz F.A. 1986. Life history of colonizing plants; some demographic, genetic, and physiological features. In: Mooney H.A. and Drake J.A. eds, Ecology of Biological Invasions of North America and Hawaii. Springer-Verlag, New York, New York, USA pp. 96–110.
Converse C.K. 1984. The Nature Conservancy Element Stewardship Abstract for Robinia pseudoacacia. Accessed 26 October 2000.
Davis M.A., Grime J.P. & Thompson K. 2000. Fluctuating resources in plant communities: a generaltheory of invisibility. Journal of Ecology, 88:528-534.
Dirr M.A. 1990. Manual of woody landscape plants (4. ed., rev. ed.). Champaign, Illinois: Stipes Publishing Company.
Hanover J.W. 1990. Physiological genetics of black locust (Robinia pseudoacacia L.): a modelmultipurpose tree species. Proceedings: Conference on Fast Growing and Nitrogen Fixing Trees, University of Marburg, W. Germany. October 8-12, 1989.
Keeler H.L. 1900. Our Native Trees and How to Identify Them. New York: Charles Scriber’s Sons.
Tutin T.G., Heywood V.H., Burges N.A., Moore D.M., Valentine D.H., Walters S.M. & Webb D.A. (Eds.) 1968-1980. Flora Europaea vol. II – V. Cambridge.
Euro+Med (2006-): Euro+Med PlantBase – the information resource for Euro-Mediterranean plant diversity. Published on the Internet http://ww2.bgbm.org/EuroPlusMed/ [Ανάκτηση 11/11/2018].
Κείμενο
Ελπίδα Τσιριμιάγγου, Δασοπόνος
