Eπιστημονική ονομασία Fagus sylvatica L.
Ταξινόμηση Κλάση Magnoliopsida, Τάξη Fagales, Οικογένεια Fagaceae
Κοινές ονομασίες οξιά, οξιά δασική, European beech (Αγγλικά)
Περιγραφή
Φυλλοβόλο μόνοικο δέντρο (βιοτική μορφή P, φανερόφυτο) που φτάνει σε ύψος τα 30 μ.
Τα φύλλα είναι κατ’εναλλαγή, 3-14 εκ., με τριχωτό μίσχο 1,2-2 εκ., και έλασμα πλατιά ωοειδές έως ελλειψοειδές και παρυφές ελαφρά κυματιστές και βλεφαριδωτές.
Καρπός κάρυο. Ανά 2-3 κάρυα βρίσκονται μέσα σε κύπελλο.
Στην Ελλάδα υπάρχουν δυο υποείδη:
– Fagus sylvatica L. subsp. sylvatica με ποδίσκο του κυπέλλου (του καρπού) μήκους έως και 1,5 εκ. και βράκτια στο κύπελλο γραμμοείδη έως και ελαφρά σουβλοειδή
– Fagus sylvatica subsp. orientalis (Lipsky) Popl. με ποδίσκο κυπέλλου έως και 5 εκ. και βράκτια κυπέλλου σουβλοειδή
Fagus sylvatica
Εξάπλωση – Προστασία
Το είδος έχει εξάπλωση στην Ευρώπη (χωρολογία: Eu, Ευρωπαϊκό). Στην Ελλάδα εξαπλώνεται στην κεντρική και στη βόρεια ηπειρωτική χώρα, όπου σχηματίζει και εκτεταμένα δάση. Απαντάται σε υψόμετρο 600-1900 μ. και το νοτιότερο όριο εξάπλωσής της είναι το όρος Οξιά στη Στερεά Ελλάδα.
Τα δάση της οξιάς ανήκουν σε έξι διαφορετικούς τύπους οικοτόπων της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ: (α) «Οξύφιλα δάση οξιάς της φυτοκοινωνίας Luzulo-Fagetum» με κωδικό 9110, (β) «Ουδετερόφιλα δάση οξιάς της φυτοκοινωνίας Asperulo-Fagetum» με κωδικό 9130, (γ) «Μεσευρωπαϊκά υπαλπικά δάση οξιάς με Acer και Rumex arifolius» με κωδικό 9140, (δ) «Ασβεστόφιλα δάση οξιάς (Cephalanthero-Fagion)» με κωδικό 9150, (ε) «Ελληνικά δάση οξιάς με Abies borisii–regis» με κωδικό 9270 και (στ) «Θερμόφιλα δάση οξιάς με Quercus frainetto» με κωδικό 9280.
Εξάπλωση οξιάς σε Ευρώπη και Μεσόγειο
Άρθρα – Πληροφορίες
Αθανασιάδης ΗΡ. Ν. 1986. Δασική Βοτανική Μέρος ΙΙ. Δέντρα και Θάμνοι των Δασών της Ελλάδος. Θεσσαλονίκη. Εκδ. Γιαχούδη-Γιαπούλη.
Αραμπατζής Θ. 1998. Θάμνοι και Δέντρα στην Ελλάδα. Οικολογική Κίνηση Δράμας
Dimopoulos P., Raus T., Bergmeier E., Constantinidis T., Iatrou G., Kokkini S., Strid A. & Tzanoudakis D. 2013. Vascular Plants of Greece. An annotated checklist. Botanic Garden and Botanical Museum Berlin-Dahlem & Hellenic Botanical Society, Berlin & Athens.
Κοράκης Γ. 2015. Δασική Βοτανική – Αυτοφυή Δέντρα και Θάμνοι της Ελλάδας. Ελληνικά Ακαδημαϊκά Ηλεκτρονικά Συγγράμματα και Βοηθήματα. 620 σελ.
Strid, A. & Tan, K. (eds.) 1997. Flora Hellenica vol. 1. Patra.
Tutin, T. G., Burges, N.A. Chater, A.O. Edmonson, J.R. Heywood, V.H., Moore, D.M. Valentine, D.H. Walters, S.M. & Webb, D.A. (eds) 1993. Flora Europaea I. 2nd edition. Cambridge.
Euro+Med (2006-): Euro+Med PlantBase – the information resource for Euro-Mediterranean plant diversity. Published on the Internet http://ww2.bgbm.org/EuroPlusMed/ [Ανάκτηση 20/8/2015].
Κείμενα
Αθανάσιος Βασιλειάδης, Δασοπόνος
