Υγρές κοιλότητες μεταξύ των θινών (κωδ. 2190+)

Κωδικός τύπου οικοτόπου 2190

Ονομασία Υγρές κοιλότητες μεταξύ των θινών – Humid dune slacks

Καθεστώς Τύπος οικοτόπου της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ

 

Περιγραφή

Ο τύπος οικοτόπου 2190 περιλαμβάνει τις υγρές κοιλότητες (βυθίσματα) μεταξύ των αμμοθινών, με καλάμια και βούρλα (Magnocaricion).

Οικολογικές συνθήκες

Οι περιοχές όπου απαντά ο τύπος οικοτόπου βρίσκονται στη μεταβατική ζώνη μεταξύ του αμμοθινικού συστήματος και αλατούχων κατά κανόνα εδαφών.  Το υπόστρωμά του ποικίλλει από αμμοπηλώδες έως πηλώδες αλατούχο και προέκυψε από αλλουβιακές αποθέσεις. Το ανάγλυφό του είναι κατά κανόνα επίπεδο, με υψόμετρο 0,5 – 7 m. Περιλαμβάνει διάφορους τύπους υγροτοπικών κοινοτήτων που αναπτύσσονται μεταξύ αμμοθινών. Οι κοινοτήτες που αναπτύσσονται σε κάθε θέση εξαρτώνται κυρίως από την αλατότητα του νερού και την περίοδο κατακλυσμού αλλά και την περιεκτικότητα σε θρεπτικά συστατικά. Πρόκειται για τύπους βλάστησης με μεγάλη πρωτογενή παραγωγή που είναι σημαντικοί για τη διατήρηση της ισορροπίας και της ποικιλότητας των αμμοθινικών και υγροτοπικών συστημάτων. Επιπλέον, είναι σημαντικοί ως ενδιαίτημα υδρόβιων ειδών πανίδας.

 

 

Χλωριδική σύνθεση

Τα πιο σημαντικά και χαρακτηριστικά είδη του τύπου οικοτόπου είναι τα: Elytrigia scirpea, Imperata cylindrica, Juncus acutus, Juncus gerardi, Juncus heldreichianus, Juncus maritimus, Juncus subulatus, Limonium hirsuticalyx, Lotus palustris, Melilotus segetalis, Phragmites australis, Polypogon monspeliensis, Puccinellia sp., Saccharum ravennae, Sarcocornia perennis, Schoenus nigricans, Scirpoides holoschoenus, Scirpus maritimus, Veronica anagalloides.

 

 

Κατάσταση διατήρησης-Απειλές

Οι κοινότητες των αμμοθινών είναι εκ φύσεως ευμετάβλητες καθώς βρίσκονται διαρκώς σε δυναμική εξέλιξη. Σε πολλές θέσεις δεν έχουν ιδιαίτερα μεγάλο πλάτος, κυρίως λόγω φυσικών αιτίων και είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες σε όλες τις μεταβολές της υδρολογικής ισορροπίας (υπόγεια στάθμη νερού, φυσικοί κύκλοι πλημμύρας/αποξήρανσης, μεταβολές του ισοζυγίου γλυκού/αλμυρού νερού). Σημαντική απειλή είναι η απώλεια ενδιαιτήματος λόγω της τουριστικής αξιοποίησης. Οι κύριες απειλές, εκτός των παρεμβάσεων στην υδρολογία των συστημάτων είναι οι επεκτάσεις των καλλιεργειών και των οικισμών, δραστηριότητες συνήθως έντονες στις περιοχές όπου αναπτύσσονται.

 

Έντυπο αναφοράς τύπου οικοτόπου

 

Βιβλιογραφία για τη βλάστηση

Babalonas D., Sýkora K.V. & Papastergiadou E. 1995. Review of plant communities from Greek dunes and salt marshes. A preliminary summarizing list. Ann. Bot. (Roma) 53: 107-117.

Βασιλείου Α., Μπαμπαλώνας Δ. & Greuter W. 2000. Ανάλυση της βλάστησης και των εδαφικών συνθηκών στη λιμνοθάλασσα της Επανομής. Πρακτικά 8ου Επιστημονικού Συνεδρίου της Ελληνικής Βοτανικής Εταιρίας, Πάτρα, 5-8 Οκτωβρίου 2000: 89-95.

Θεοδωρόπουλος Κ. 2001. Ζώνες βλάστησης και τύποι οικοτόπων του νομού Θεσσαλονίκης. Επιστ. Επετ. Τμημ. Δασολογίας & Φυσικού Περιβάλλοντος ΜΔ: 353-381.

Sýkora K.V., Babalonas D. & Papastergiadou E. 1998. An overview of the coastal vegetation of Greece based on multivariate analysis: Dunes. Proceedings of the 1st Balkan Botanical Congress (Progress in Botanical Research), Thessaloniki 1998. Kluwer Academic Publishers, 149-152.

Sýkora K.V., Babalonas D. & Papastergiadou E. 2003. Strandline and sand-dune vegetation of coasts of Greece and some other Aegean countries. Phytocoenologia 33(2-3): 409-446.

Vasiliou A. 2000. Die psammophile und halophile Vegetation des Lagunenkomplexes Epanomi (Makedonien, Nordgriechenland). Pflanzensoziologische und floristische Untersuchungen. Diplomarbeit, Freie Universität Berlin, pg. 125.

 

Γενική βιβλιογραφία

Babalonas D., Sýkora K.V. & Papastergiadou E. 1995. Review of plant communities from Greek dunes and salt marshes. A preliminary summarizing list. Ann. Bot. (Roma) 53: 107-117.

Βασιλείου Α., Μπαμπαλώνας Δ. & Greuter W. 2000. Ανάλυση της βλάστησης και των εδαφικών συνθηκών στη λιμνοθάλασσα της Επανομής. Πρακτικά 8ου Επιστημονικού Συνεδρίου της Ελληνικής Βοτανικής Εταιρίας, Πάτρα, 5-8 Οκτωβρίου 2000: 89-95.

Dimopoulos P., Xystrakis F. & Tsiripidis I. 2014. Deliverable A1. Final Catalogue of Habitat Types – 1st edition. Ministry of Environment, Energy and Climate Change, OIKOM Ltd – E. Alexandropoulou – A. Glavas, Athens, pages 54.

Dimopoulos P., Fotiadis G., Tsiripidis I., Panitsa M. & Karadimou E. 2014. Deliverable A2. Report and Literature Database on Habitat Types of Greece – 1^st edition. Ministry of Environment, Energy and Climate Change, OIKOM Ltd – E. Alexandropoulou – A. Glavas, Athens, pages 210.

Dimopoulos P., Tsiripidis I., Xystrakis F., Panitsa M., Fotiadis G., Kallimanis A.S. & Kazoglou I. 2014. Deliverable A6. Explanatory Implementation Manual for the Conservation Degree Assessment of Habitat Types – 1st edition. Ministry of Environment, Energy and Climate Change, OIKOM Ltd – E. Alexandropoulou – A. Glavas, Athens, pages 35. (with Annexes: I. Habitat types protocols, pages 600; II. Explanatory notes on the habitat types protocols selection, pages 4; III. Correspondence of Habitat types protocols with the clusters of vegetation relevés (excel file)).

Dimopoulos P., Tsiripidis I., Xystrakis F., Kallimanis A.S & Panitsa M. 2014. Deliverable A7. Preliminary Analysis of the Field Data for the Habitat Types – 1^st edition. Ministry of Environment, Energy and Climate Change, OIKOM Ltd – E. Alexandropoulou – A. Glavas, Athens, pages 16.

European Commission 2013. Interpretation Manual of European Union Habitats.

Θεοδωρόπουλος Κ. 2001. Ζώνες βλάστησης και τύποι οικοτόπων του νομού Θεσσαλονίκης. Επιστ. Επετ. Τμημ. Δασολογίας & Φυσικού Περιβάλλοντος ΜΔ: 353-381.

Ντάφης Σ., Παπαστεργιάδου Ε., Λαζαρίδου Ε. & Τσιαφούλη Μ. 2001. Τεχνικός Οδηγός Αναγνώρισης, Περιγραφής και Χαρτογράφησης Τύπων Οικοτόπων της Ελλάδας. ΕΚΒΥ.

Oberdorfer E. 1952. Beitrag zur Kenntnis der Nordägäischen Küstenvegetation. Vegetatio 3: 329-349.

Sýkora K.V., Babalonas D. & Papastergiadou E. 1998. An overview of the coastal vegetation of Greece based on multivariate analysis: Dunes. Proceedings of the 1st Balkan Botanical Congress (Progress in Botanical Research), Thessaloniki 1998. Kluwer Academic Publishers, 149-152.

Sýkora K.V., Babalonas D. & Papastergiadou E. 2003. Strandline and sand-dune vegetation of coasts of Greece and some other Aegean countries. Phytocoenologia 33(2-3): 409-446.

Tsiripidis Ι., Xystrakis F., Kasampalis D., Mastrogianni A., Strid A. & Dimopoulos P., 2014. Deliverable A4. Potential Distribution Maps of Habitat Types – 1st edition. Ministry of Environment, Energy and Climate Change, OIKOM Ltd – E. Alexandropoulou – A. Glavas, Athens, Athens, pages 176.

Vasiliou A. 2000. Die psammophile und halophile Vegetation des Lagunenkomplexes Epanomi (Makedonien, Nordgriechenland). Pflanzensoziologische und floristische Untersuchungen. Diplomarbeit, Freie Universität Berlin, pg. 125.

 

Κείμενο

Γιάννης Φραγκάκης, Δασοπόνος