Κείμενο: Παναγιώτης Βλάχος, Απόφοιτος Τμήματος Δασοπονίας & Δ.Φ.Π. Καρπενησίου
Δάση οξιάς στην Ελλάδα
Τα δάση οξιάς (Fagus sylvatica) περιορίζονται στα βουνά της Κεντρικής και Βόρειας Ελλάδας. Το νοτιότερο όριο εξάπλωσης είναι το όρος Οξιά (για αυτό και η ονομασία) στη Στερεά Ελλάδα.
Τύποι δασών οξιάς
Διακρίνονται ανάλογα με τα φυτά του υπορόφου και τις συνθήκες που επικρατούν σε:
(α) θερμόφιλα, όπου εμφανίζονται και είδη δρυός και άλλα είδη που συνήθως εμφανίζονται στα, πιο θερμόφιλα, δάση δρυός (τύπος οικοτόπου 9280),
(β) ασβεστολιθικά, όπου εμφανίζονται συνήθως πολλά ορχεοειδή (κυρίως του γένους Cephalanthera) (τύπος οικοτόπου 9150),
(γ) οξύφιλα, όπου εμφανίζονται είδη που προτιμούν όξινα εδάφη, όπως τα Orthilia secunda, Luluza luzuloides, Calamagrostis arundinacea (τύπος οικοτόπου 9110),
(δ) ψευδαλπικά, που εμφανίζονται μόνο σε κορυφές υψηλών ορέων, στη βόρεια Ελλάδα και κοντά στα δασοόρια, με πυκνό υπόροφο από πολλά είδη (τύπος οικοτόπου 9140). Στα ψευδαλπικά δάση οξιάς πολλές φορές τα δέντρα έχουν μια περίεργη κύρτωση στη βάση του κορμού τους: όταν αρχίζουν να αναπτύσσονται, με τους λεπτούς κορμούς που έχουν, δέχονται από την πάνω μεριά της πλαγιάς, την πίεση του χιονιού κατά τη διάρκεια του χειμώνα (υψόμετρο πάνω από 1600 μέτρα με χιόνια πολλούς μήνες το χρόνο) με αποτέλεσμα οι κορμοί τους να “στρεβλώνουν” όλα με τον ίδιο τρόπο. Αυτό το φαινόμενο είναι κοινό και σε άλλα δάση που εμφανίζονται σε πολύ μεγάλα υψόμετρα, και
(ε) σε μεσόφιλα, που εμφανίζονται εκεί όπου επικρατούν πολύ καλές εδαφικές συνθήκες με υπόροφο που καλύπτεται κυρίως από το είδος Galium odoratum (τύπος οικοτόπου 9130).
Δάσος οξιάς στο Βέρνο (του τύπου οικοτόπου 9130)
Άρθρα – Πληροφορίες
Ντάφης, Σ., Παπαστεργιάδου Ε., Λαζαρίδου Ε. & Τσιαφούλη Μ. 2001. Τεχνικός Οδηγός Αναγνώρισης, Περιγραφής και Χαρτογράφησης Τύπων Οικοτόπων της Ελλάδας. Ελληνικό Κέντρο Βιοτόπων-Υγροτόπων (ΕΚΒΥ).
Τσιριπίδης I. 2001. Οι φυτοκοινωνίες δασών οξιάς Ροδόπης και εκτίμηση περιβαλλόντων τους για αναδάσωση. Διδακτορική Διατριβή.
Bergmeier E. & Dimopoulos P. 2001. Beech (Fagus sylvatica) forest vegetation in Greece: syntaxοnomy and gradient analysis. JVS, 12:109-126.
