Κείμενο: Θάλεια Σαββίδου, Απόφοιτος Τμήματος Δασοπονίας & Δ.Φ.Π. Καρπενησίου
Ο ζωγράφος
Ο Bob Ross υπηρέτησε δυο δεκαετίες την Αμερικάνικη πολεμική αεροπορία, και συγκεκριμένα στην Αλάσκα, αν και γεννημένος στη Φλώριδα, όπου θα ανακάλυπτε τη «ζωγραφική» του. Αφού περιδιάβηκε από μια σειρά από σχολές καλών τεχνών (τις οποίες πάντως εγκατέλειπε νωρίς-νωρίς), οριστικοποίησε την «υγρή τεχνική» του, δανεισμένη πάντοτε από τον πικρόχολο αντίπαλό του William Alexander, που του επέτρεπε να εφαρμόζει πολλαπλές στρώσεις χρώματος μέχρι να πάρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Και όλα αυτά σε λιγότερο από μία ώρα. Ο τηλεδάσκαλος της ζωγραφικής που παρουσίαζε δωρεάν τις εκπομπές του και δεν πουλούσε ποτέ τους πίνακές του, έφτιαξε έναν χαρούμενο και ευτυχισμένο κόσμο με καφέ βαν ντάικ, λευκό τιτανίου, μπλε φθαλίου και κίτρινο ώχρας. Ο Bob ήταν χορτοφάγος και φιλόζωος. Πέθανε το 1995, σε ηλικία μόλις 52 ετών από καρκίνο.
Το έργο και η φύση
Ο Bob σε συνέντευξή του το 1991 στους «New York Times», ο τηλεζωγράφος ισχυρίστηκε ότι είχε φτιάξει πάνω από 30.000 πίνακες από τα 18 του. Μετά τον θάνατό του, οι περισσότεροι από τους αδιάθετους πίνακές του κατέληξαν σε φιλανθρωπικά ιδρύματα και σε τηλεοπτικούς σταθμούς. Ο ίδιος δώρισε προσωπικά κάπου 1.200 καμβάδες του, μικροποσοστό πάντως σε σχέση με τον συνολικό αριθμό της δουλειάς του: 403 τηλεοπτικά επεισόδια, για τις ανάγκες καθενός εκ των οποίων ήταν υποχρεωμένος να δημιουργεί τρία αντίτυπα κάθε πίνακα. Μέσα σε αυτά, τα στατιστικά δείχνουν ότι από όλους τους πίνακές τους το 95% είχαν τουλάχιστον ένα δέντρο, ενώ το 85% δυο δέντρα. Ενδιαφέρον είναι ότι προτιμούσε τα πλατύφυλλα δέντρα (56%) από τα κωνοφόρα (53%) και ακόμα λιγότερο συνολικά τους θάμνους (30%).
Άρθρα – Πληροφορίες
Congdon G.K., Blandy D. & Coeyman D. 2014. Happy Clouds, Happy Trees: The Bob Ross Phenomenon. Univ. Press of Mississippi.
Taubes F. 1980. Mastery of Alla Prima Painting. F&W Pub., pp. 22-4.
Ross B. & Kowalski A. 1989. The Best of the Joy of Painting with Bob Ross. W. Morrow, NY.