Κείμενο: Σπυρίδων Μπαλάς, Απόφοιτος Τμήματος Δασοπονίας & Δ.Φ.Π. Καρπενησίου
Οι μύθοι
Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Κυπάρισσος, ήταν το μικρότερο από τα παιδιά του βασιλιά της Χίου, Μινύα. Έφηβος ακόμα, απέκτησε την εύνοια του θεού Απόλλωνα, ο οποίος του χάρισε για συντροφιά, ένα εξημερωμένο ελάφι. Το ελάφι αυτό, ζούσε αρχικά στις κοιλάδες της Χίου και ήταν αφιερωμένο στις νύμφες των τριγύρω δασών. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, ο Κυπάρισσος ήταν ένας όμορφος νέος από την Κέα, εγγονός του Ηρακλή και αγαπημένο του σύντροφο είχε ένα εξημερωμένο ιερό ελάφι. Όταν κάποια καλοκαιρινή μέρα με πολύ ζέστη το ελάφι ήταν ξαπλωμένο στη σκιά, ο Κυπάρισσος, καθώς κυνηγούσε, το σκότωσε από απροσεξία με ένα ακόντιο. Ο νέος γεμάτος απελπισία, θέλησε να πεθάνει. Ο Απόλλωνας μάταια προσπάθησε να μεταπείσει τον αγαπημένο του Κυπάρισσο, αλλά εκείνος απαρηγόρητος ήθελε να δώσει τέλος στη ζωή του. Ο θεός λυπήθηκε τον πονεμένο νέο και αποφάσισε να τον ανακουφίσει από τη δυστυχία του. Έτσι τον μεταμόρφωσε σε κυπαρίσσι (Cupressus sempervirens), από το οποίο αιώνια θα βγαίνουν τα πένθιμα δάκρυα σαν σταγόνες. Η σουβλερή μύτη του κυπαρισσιού που καρφωνόταν στον ουρανό, θα θύμιζε το ακόντιο με το οποίο πέθανε το ιερό ελάφι.
Το κυπαρίσσι και το πένθος
Οι αρχαίοι Έλληνες, σε ένδειξη πένθους, κρεμούσαν κλωνάρια κυπαρισσιού έξω από τις πόρτες τους μετά από το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου. Επίσης, στόλιζαν με αυτά τα σώματα των νεκρών τους ή έκαιγαν πάνω σε αυτά τις νεκρικές σωρούς. Σήμερα, είναι γνωστά τα κυπαρίσσια στα κοιμητήρια που φυτεύονται για τους νεκρούς.
Άρθρα – Πληροφορίες
Μπάουμαν Ε. 1993. Η Ελληνική χλωρίδα στο μύθο, στην τέχνη, στη λογοτεχνία. Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης.
http://www.dolo.gr/ [Ανάκτηση 18/8/2015]
