Κείμενο: Αιμιλία Λεμπέση, MSc Δασολογίας, Απόφοιτος Τμήματος Δασοπονίας & Δ.Φ.Π. Καρπενησίου
Συνσυστηματική ταξινόμηση
Η συνσυστηματική ταξινόμηση της βλάστησης γίνεται με τα ίδια κριτήρια που γίνεται η συστηματική ταξινόμηση των φυτών. Η βασική μονάδα της βλάστησης είναι η φυτοκοινωνική ένωση (στη χλωρίδα βασική μονάδα είναι το είδος φυτού). Η φυτοκοινωνική ένωση είναι φυτοκοινωνία ορισμένης χλωριδικής σύνθεσης και ενιαίας φυσιογνωμίας και οικολογίας, που διακρίνεται από τις άλλες φυτοκοινωνίες με τη βοήθεια ομάδας διαφοριστικών και χαρακτηριστικών ειδών. Η ένωση ανήκει σε συνένωση, η συνένωση σε τάξη και η τάξη σε κλάση. Όλες οι συστηματικές μονάδες ανεξάρτητα της διαβαθμίσεώς τους ονομάζονται syntaxa (δηλ. syntaxon μπορεί να είναι υποένωση, ένωση, συνένωση, τάξη κ.ά.).
Χαρακτηριστικά της βλάστησης
Χαρακτηριστικά είναι τα είδη, που «χαρακτηρίζουν» δηλ. εμφανίζονται περισσότερο σε μια φυτοκοινωνία, αν και μπορεί να εμφανίζονται (σε πολύ μικρότερο βαθμό) σε άλλες φυτοκοινωνίες. Διαφοριστικά είναι τα είδη που, στις υπό εξεταζόμενες μονάδες, εμφανίζονται μόνο σε ένα syntaxon (και αποτελούν τα διαφοριστικά είδη του syntaxon). Διαγνωστικά είδη μπορεί να είναι τα είδη που διακρίνουν ένα syntaxon μιας περιοχής, από άλλο αντίστοιχο (π.χ. λιβάδια) άλλων περιοχών, αλλά στην περιοχή που εμφανίζεται το syntaxon, τα είδη αυτά εμφανίζονται και σε άλλα syntaxon της ίδιας περιοχής (π.χ. στα δάση της εν λόγω περιοχής). Στα διαγνωστικά συγκαταλέγονται και είδη που διακρίνουν ένα syntaxon από ένα άλλο της ίδιας περιοχής (τα δάση από τα λιβάδια ενός όρους), αλλά σε άλλες περιοχές δεν εμφανίζονται ως διαφοριστικά ή χαρακτηριστικά.
Μέθοδος Braun-Blanquet
Η ταξινόμηση αυτή της βλάστησης, που βασίζεται στη μέθοδο έρευνας του Braun-Blanquet, δεν προσμετράει τις συνθήκες του περιβάλλοντος παρά μόνο την ύπαρξη, σε κοινωνίες, ομάδων φυτών. Οι κοινωνίες αυτές των φυτών είναι αποτέλεσμα όλων των συνθηκών του περιβάλλοντος. Η ονομασία των ενώσεων, συνενώσεων, τάξεων και κλάσεων γίνεται συνήθως από τη σύνθεση των ονομάτων δυο ειδών (δεύτερο μπαίνει πάντα το όνομα του είδους που κυριαρχεί, ενώ μερικές φορές η ονομασία γίνεται μόνο από το κυρίαρχο είδος) και την κατάλληλη κατάληξη στο τέλος των ονομάτων των φυτών, που καθορίζεται από κώδικα ονοματολογίας. Μετά το όνομα του syntaxon βλάστησης μπαίνει πάντα το όνομα του αναδόχου.
Άρθρα – Πληροφορίες
Αθανασιάδης ΗΡ. Ν. 1986. Δασική Φυτοκοινωνιολογία. Θεσσαλονίκη. Εκδόσεις Γιαχούδη-Γιαπούλη, σελ. 109.
Θεοδωρόπουλος Γ. Κ. 1991. Ο Καθορισμός των φυτοκοινωνιολογικών μονάδων του πανεπιστημιακού δάσους Ταξιάρχη Χαλκιδικής. Διδ. Διατριβή. Επιστ. Επετ. Τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος ΛΒ΄ Τόμος, Παράρτημα 18, σελ. 200.
