Υποζώνη: Oleo-Ceratonion
Ο αυξητικός χώρος του Oleo-Ceratonietum αντιπροσωπεύει τις πιο ξηρές περιοχές της Ελλάδος. Εμφανίζεται στις χαμηλές περιοχές της Κρήτης, στα νησιά του νοτίου Αιγαίου, στην ΝΑ Πελοπόνησσο και στην Αττική. Σ’ αυτές τις περιοχές η φυσική βλάστηση έχει υποβαθμιστεί από πολύ παλιά. Όπου δεν υπάρχουν καλλιέργειες (συνήθως ελιάς), εμφανίζονται φρύγανα. Η βλάστηση αυτή χαρακτηρίζεται από μονοετή ή πολυετή ποώδη και σπάνια θαμνώδη είδη που συνήθως δεν έχουν φύλλα το καλοκαίρι ή έχουν δερματώδη φύλλα με υψηλές συγκεντρώσεις αιθερίων ελαίων. Κυρίαρχο είδος θεωρείται το Sarcopoterium spinosum, ενώ εμφανίζονται και πολλά είδη που ανήκουν κυρίως στις οικογένειες Labiatae και Cistaceae.
Ο χώρος του Oleo-lentiscetum εμφανίζεται στη ΝΑ και Α. Πελοπόνησσο, Αττική, Α. Ελλάδα μέχρι και το Πήλιο και στη Χερσόνησο της Χαλκιδικής. Στο χώρο αυτό σχηματίζει εύρωστα δάση η Pinus halepensis. Εκτός από τις καλλιέργειες ελιάς, εσπεριδοειδών και φυστικιάς στον αυξητικό χώρο εμφανίζονται θαμνώνες με Olea europaea subsp. sylvestris, Pistacia lentiscus, Erica manipuliflora, Quercus coccifera, Lonicera etrusca και σε πιο υγρές θέσεις Myrtus communis και Nerium oleander.
Υποζώνη: Quercion ilicis
Στις ξηρότερες θέσεις της υποζώνης εμφανίζονται ενώσεις από Erica arborea και E. manipuliflora, ενώ στις μεσαίας υγρασίας τα Arbutus unedo, Calicotome villosa, Spartium junceum κ.ά., και στις πιο υγρές (βόρειες εκθέσεις και μισγάγγειες) τα Quercus ilex, Fraxinus ornus, Phillyrea latifolia, Quercus pubescens κ.ά. Στην υποζώνη αυτή βρίσκουν το άριστο της ανάπτυξής τους η Pinus halepensis subsp. halepensis και η P. halepensis susp. brutia, ενώ η καλλιέργεια της ελιάς βρίσκεται στα ψυχροόριά της.
Ο χώρος του Andrachno-Quercetum ilicis καταλαμβάνει στη δυτική Ελλάδα τις χαμηλότερες περιοχές και στην ανατολική Ελλάδα μέχρι το όρος Όρθη εμφανίζεται πάνω από το Oleo-lentiscetum. Ο χώρος του Orno-Quercetum ilicis καταλαμβάνει στη δυτική Ελλάδα την υψηλότερη περιοχή του Quercion ilicis, ενώ στην ανατολική Ελλάδα, εμφανίζεται στις ανατολικές υπώρειες του Πηλίου, της Όσσας, του Ολύμπου πάνω από το Oleo-lentiscetum και στα παράλια της Μακεδονίας και της Θράκης.
Άρθρα – Πληροφορίες
Αθανασιάδης ΗΡ. Ν. 1986. Δασική Φυτοκοινωνιολογία. Θεσσαλονίκη. Εκδόσεις Γιαχούδη-Γιαπούλη, σελ. 109.
Κείμενο
Αιμιλία Λεμπέση, MSc Δασολογίας, Δασοπόνος
