Το είδος
Το πεντάνευρο (Plantago lanceolata) έχει διάφορες ονομασίες σε όλη την Ελλάδα, όπως πλαντάγινο, ψυλλόχορτο, αρνόγλωσσο, βεντουρόχορτο, μούσα και νεροκόνιζα, ενώ στα γερμανικά αποκαλείται wegeriche και στα αγγλικά και στα γαλλικά plantago. Στην Ελλάδα απαντάται σχεδόν παντού, σε περιοχές με έντονη την ανθρώπινη δραστηριότητα.
Φαρμακευτικές ιδιότητες
Το πεντάνευρο το λογχοειδές είναι αποχρεμπτικό και ωφέλιμο στις παθήσεις του αναπνευστικού, σε επίμονο βήχα, κοκίτη, βρογχικό άσθμα, φυματίωση. Καθαρίζει το αίμα, αποτοξινώνει και τονώνει τον οργανισμό. Είναι ευεργετικό σε παθήσεις του ήπατος, των νεφρών και της ουροδόχου κύστης. Ως στυπτικό, είναι ωφέλιμο στη διάρροια και στη κυστίτιδα. Σε εξωτερική χρήση (κατάπλασμα), τα φρέσκα φύλλα του πεντάνευρου κοπανισμένα είναι ευεργετικά σε αιμορραγίες, πληγές, τσιμπήματα εντόμων, δαγκώματα σκύλων ή φιδιών-ως προσωρινή αντιμετώπιση. Τα φύλλα και τα σπέρματα του πεντάνευρου του ψύλλιου έχουν στυπτικές, σπασμολυτικές και μαλακτικές ιδιότητες. Είναι χρήσιμα σε κατάγματα και αιμορραγίες, δερματοπάθειες, επιληψία και ελεφαντίαση. Οι σπόροι του (σπέρματα), σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες είναι από τις υψηλότερες πηγές διαιτητικών ινών που υπάρχουν στις τροφές.
Εφαρμογές
Για βρογχίτιδα και βρογχικό άσθμα χρησιμοποιείται έγχυμα από πεντάνευρο και θυμάρι. Μια παλιά μέθοδος πρόληψης για τις πέτρες στα νεφρά ήταν η καθημερινή κατάποση 8 γρ. σπόρων πεντάνευρου και εγχύματος από άγρια ραδίκια. Για τη βρογχοκήλη συστήνονται επιθέματα στο λαιμό με φρέσκα φύλλα πεντάνευρου, που προηγουμένως έχουν συνθλιβεί και ανακατευθεί με λίγο αλάτι.
Προσοχή: η χρήση φαρμακευτικών φυτών πρέπει να γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή και ύστερα από άδεια ιατρού.
Άρθρα – Πληροφορίες
Μικρή Εγκυκλοπαίδεια Βοτάνων. 2012. Τα κυριότερα βότανα και οι θεραπευτικές τους ιδιότητες, Τόμος 3. Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη.
Fermoilen N. 2004. Εγκυκλοπαίδεια των Βοτάνων. Εκδόσεις Καρακωτσόγλου.
Κείμενο
Βικτωρία Γιουρίεβα, Δασολόγος
