Κείμενο: Παναγιώτα Τσαμπουκλή, Απόφοιτος Τμήματος Δασοπονίας & Δ.Φ.Π. Καρπενησίου
Η φτέρη
Το πιο κοινό είδος φτέρης (Pteridium aquilinum) απαντάται σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, αλλά σχηματίζοντας «φτεριάδες» και αλλού πιο αραιά και σπάνια. Τα φύλλα του ανοίγουν σταδιακά σχηματίζοντας έλικα.
Η έμπνευση
Οι αρχαίοι Έλληνες εμπνεύστηκαν πολύ από την ομορφιά της φύσης. Εικάζεται ότι το σχήμα των νεαρών φύλλων της φτέρης μπορεί να ήταν πηγή, ή μια από τις πηγές από τις οποίες εμπνεύστηκαν οι αρχαίοι Έλληνες τον «έλικα» αλλά και τον έλικα των κιονόκρανων Ιονικού ρυθμού. Η χωρίς άνθη φτέρη ήταν για τους αρχαίους Έλληνες σαν «ουράνιο φυτό» σταλμένο από τον ήλιο και για αυτό υπάρχουν και πολλές αναπαραστάσεις της σαν στοιχείο σε κτίρια. Βέβαια, υπάρχουν και άλλες εκδοχές για την έμπνευση αυτή, όπως είναι το στίγμα (είναι το ανώτερο μέρος του γυναικείου μέρους του άνθους) ή και τα μανιτάρια. Η εικασία ότι και οι έλικες των ιωνικών κιονόκρανων αποτελούσαν μια έμπνευση από τη φύση, βασίζεται στο γεγονός ότι τόσο τα κορινθιακά κιονόκρανα όσο και οι Καρυάτιδες και πολλά άλλα αρχιτεκτονικά στοιχεία ήταν εμπνευσμένα από τη φύση.
Το Ιωνικό κιονόκρανο και νεαρή φτέρη (Pteridium aquilinum)
Άρθρα – Πληροφορίες
Μπάουμαν Ε. 1995. Η Ελληνική Χλωρίδα στο Μύθο, στην Τέχνη, στη Λογοτεχνία. Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης. Αθήνα.
https://www.facebook.com/ManitarofiloiElladas?fref=ts [Ανάκτηση 14/3/2015]
