Ο Παρνασσός, το τρίτο ψηλότερο βουνό της Στερεάς Ελλάδας, υψώνεται πάνω από την πεδιάδα της Βοιωτίας στα ανατολικά και τον κόλπο της Ιτέας στα νοτιοδυτικά. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, το βουνό οφείλει το όνομά του στον ήρωα Παρνασσό, ο οποίος είχε κτίσει πάνω στο βουνό μια πόλη. Όταν αυτή καταστράφηκε από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, οι κάτοικοι της, ακολουθώντας τις κραυγές των λύκων οδηγήθηκαν ψηλότερα για να γλιτώσουν. Εκεί ψηλά, έχτισαν μια νέα πόλη την οποία ονόμασαν Λυκώρεια, που σημαίνει κραυγές των λύκων. Το όνομα αυτό διασώζεται και σήμερα ελαφρώς παραλλαγμένο (Λιάκουρα ονομάζεται η ψηλότερη κορυφή του, ενώ σε δημοτικά τραγούδια ο Παρνασσός αναφέρεται ως Λιάκουρα).
Η γεωγραφική θέση του Παρνασσού, το ποικίλο ανάγλυφό του (χαράδρες, απότομες και ήπιες πλαγιές, αποστρογγυλωμένες κορυφές, βραχώδεις εξάρσεις, κοιλάδες κ.α.), τα μητρικά πετρώματά και εδάφη του αλλά και οι ανθρωπογενείς επιδράσεις, βοήθησαν στη διαμόρφωσή ιδιαίτερων συνθηκών που είναι ιδανικές για την εμφάνιση πλούσιας χλωρίδας με τέτοια ιδιαιτερότητα και σπουδαιότητα, ώστε από πολύ παλιά να έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον πολλών βοτανικών επιστημόνων και ερασιτεχνών.
Το εγχειρίδιο μπορείτε να το βρείτε εδω:
