Πολυκόμπι ή εκουιζέτο

Το γένος Το πολυκόμπι (Equisetum, πολυτριχιά, πολυκόνδυλο) είναι ένα γένος φυτών με έξι είδη στην Ελλάδα, που φύεται σε ύφυγρα εδάφη (βάλτους, κατά μήκος ρεμάτων κλπ.). Ιδιότητες – Χρήσεις Το πολυκόμπι είναι αποθήκη μετάλλων. Το διοξείδιο του πυριτίου, που περιέχει, βοηθάει στην απορρόφηση του ασβεστίου και εμποδίζει την εναπόθεση λιπιδίων στις αρτηρίες. Είναι ισχυρό αιμοστατικό.…

Φοίνικες στην Ελλάδα: μύθοι και λάθη

Ο Φοίνικας στην αρχαία Ελλάδα Λόγω της ιδιαιτερότητα τους σε σχέση με τα άλλα φυτά, οι φοίνικες εντυπωσίαζαν τους λαούς από την αρχαιότητα. Στην Ευρώπη τα διάφορα είδη ήρθαν μέσα από την Ελλάδα, ενώ το όνομα αποδίδεται πιθανόν στην αρχική περιοχή μεταφοράς τους, τη Φοινίκη (σημερινή περιοχή των Λιβάνου, Ισραήλ και Συρίας), παρόλο που είναι…

Tο φυτό που εμφανίζεται στα περισσότερα τοπωνύμια στην Ελλάδα

Κείμενο: Παντελής Γούσιας, Φοιτητής Τμήματος Δασοπονίας & Δ.Φ.Π. Καρπενησίου   Τοπωνύμια και φυτά Τα τοπωνύμια, στην Ελλάδα, που σχετίζονται με τη λέξη πλάτανος (Platanus orientalis) υπερτερούν από αυτά που σχετίζονται με άλλα ονόματα ξυλωδών ειδών. Αυτό μάλλον οφείλεται στους παρακάτω λόγους: 1) η ύπαρξη ατόμων πλάτανου κατά θέσεις σε ξηρές περιοχές υποδηλώνει τη σημειακή ύπαρξη νερού.…

Πως από το πυξάρι προέκυψε η πυξίδα

Κείμενο: Χρήστος Ράμμος, Απόφοιτος Τμήματος Δασοπονίας & Δ.Φ.Π. Καρπενησίου   Οι πρώτες πυξίδες Η πυξίδα (από το «πύξος», πυξάρι) ήταν μικρό κουτί (ξύλινο αρχικά, από το ξύλο του πυξαριού) για τη φύλαξη κυρίως κοσμημάτων (κοσμηματοθήκη). Το ξύλο του πυξαριού χρησιμοποιήθηκε γιατί είναι πολύ ανθεκτικό, σκληρό, με ανοιχτό κίτρινο χρώμα, καλό για μικροκατασκευές και για σκάλισμα, ενώ…

“Έφαγε τον αγλέουρα”: έκφραση για ένα δηλητηριώδες είδος

Κείμενο: Ηλίας Αποστόλου, Απόφοιτος Τμήματος Δασοπονίας & Δ.Φ.Π. Καρπενησίου   Τι ακριβώς είναι ο αγλέουρας Η γνωστή φράση που χρησιμοποιείται για κάποιον που έφαγε υπερβολικά «έφαγε τον αγλέουρα», βασίζεται στο γεγονός ότι ο αγλέουρας είναι υπερβολικά πικρός (και δηλητηριώδης) και δινόταν σαν γιατρειά στους τρελούς. Έτσι, η ανώτατη υπερβολή στο φαγητό είναι να φας ακόμα και…

Το «καλλωπιστικό» σπάρτο: σταθεροποιητικό και βελτιωτικό του εδάφους

Κείμενο: Θανάσης Αυγουλής, Απόφοιτος Τμήματος Δασοπονίας & Δ.Φ.Π. Καρπενησίου   Η χρήση ως καλλωπιστικά Τα σπάρτα (Spartium junceum) καλλιεργούνται ευρύτερα ως καλλωπιστικά, κυρίως λόγο της μεγάλης διάρκειας της ανθοφορίας τους, με άνθη έντονα κίτρινα και ευωδιαστά. Τοποθετούνται συνήθως κατά μήκος των δρόμων, σε απότομα πρανή και σε αναδασώσεις ή χαλαρά εδάφη. Γιατί το σπάρτο είναι σημαντικό…

Τα κουριζόμενα δάση, τα δάση Κουρί

Κείμενο: Γιάννης Ιωάννου, Φοιτητής Τμήματος Δασοπονίας & Δ.Φ.Π. Καρπενησίου   Tα «πεδινά» δάση Τα πεδινά δάση είχαν μεγάλη σημασία για την κτηνοτροφία. Εκτός του ότι αποτελούσαν τις περιοχές όπου τα ζώα «στανιζόντουσαν», δηλαδή ξεκουράζονταν κλπ, ήταν και τα ίδια τα δέντρα που πρόσφεραν τροφή στα ζώα: οι κτηνοτρόφοι έκοβαν τα κλαδιά από τα δέντρα, που αποτελούσαν…

Δελτίο Τύπου του Υπουργείου Περιβάλλοντος για την έναρξη εφαρμογής της Εθνικης Στρατηγικής για τα Δάση

Το Υπουργείο Περιβάλλοντος έβγαλε Δελτίο Τύπου, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, που αφορά στην έναρξη εφαρμογής της Εθνικής Στρατηγικής για τα δάση, που επικεντρώνεται κυρίως στην πρόληψη των πυρκαγιών. Το δελτίο τύπου αναφέρει:   140 εκατ. ευρώ και πάνω από 500 στελέχη στις δασικές υπηρεσίες για την πρόληψη πυρκαγιών Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα…

Το καλαμάκι (σουβλάκι) σχετίζεται μάλλον με τους καλαμιώνες της Αττικής

καλαμάκι (το) […] 1. (α) το μικρού μεγέθους καλάμι (β) μακρόστενο αιχμηρό και λεπτό ξυλάκι στο οποίο περνιούνται κομμάτια κρέατος (συχνά και λαχανικών) για ψήσιμο σε σχάρα (γ) (συνεκδ.) κρέας που ψήνεται στη σχάρα περασμένο σε ξυλάκι: ~ με πίτα 2. (συνήθ.) λεπτό, πλαστικό σωληνάκι για την πόση χυμών, αναψυκτικών, ποτών κ.λπ. […]•   Κείμενο: Χρήστος…

Από το θυμάρι στο θυμίαμα, στη θυσία, τη λιποθυμία και το θυμό

Η λέξη “θυμάρι” Το θυμάρι ή θύμος (Thymus) όπως το ονόμαζαν οι αρχαίοι, προέρχεται από τη λέξη «θύω», η οποία αρχικά είχε τη σημασία του «βγάζω καπνούς» και αργότερα του «θυσιάζω». Από την ίδια ρίζα προέρχονται και οι λέξεις «θυμίαμα» και «θυμιατίζω». Η ζωτική δύναμη Κατά άλλους η λέξη “θυμάρι” προέρχεται από τη λέξη «θυμών»…