Μάρτης: τοποθετείται σε κλαδιά και τα χελιδόνια με αυτά χτίζουν τη φωλιά τους

Κείμενο: Χρήστος Χαλβατζής, Απόφοιτος Τμήματος Δασοπονίας & Δ.Φ.Π. Καρπενησίου   Ο μήνας Μάρτιος Ο Μάρτης πήρε το όνομα του από το λατινικό όνομα του θεού Άρη (Mars = Άρης). Είναι ο πρώτος μήνας του Ρωμαϊκού ημερολογίου και αντιστοιχεί με τον Ελαφηβολιώνα των Αρχαίων Ελλήνων. Στο Βυζάντιο γιόρταζαν την πρώτη Μαρτίου με σπουδαίες δραστηριότητες. Ο λαογράφος…

Στην Ελλάδα είναι το ρόδι, σε άλλες χώρες τα πράσινα λαχανικά: τροφές που φέρνουν τύχη την πρώτη μέρα του χρόνου

Κείμενο: Γιώργος Φουσκάκης, Απόφοιτος Τμήματος Δασοπονίας & Δ.Φ.Π. Καρπενησίου   Οι παραδόσεις Σε κάθε περιοχή του κόσμου την πρώτη μέρα του χρόνου, θεωρητικά τρώνε συγκεκριμένες τροφές που φέρουν τύχη και ευημερία τη νέα χρονιά. Στην Ελλάδα και στη Μεσόγειο είναι ένα φρούτο, το ρόδι (Punica granatum), ενώ πχ. στην Ιταλία οι φακές. Φυσικά αυτές οι τροφές…

3000 χρόνια πριν, τα κάλαντα των αρχαίων Ελλήνων (έθιμο «Ειρεσιώνη»)

Κείμενο: Φώτω Φ. Κόνσολα, MSc Περιβάλλοντος, Απόφοιτος Τμήματος Δασοπονίας & Δ.Φ.Π. Καρπενησίου   Το έθιμο Η Ειρεσιώνη (από το είρος, έριον= μαλλί προβάτου) ήταν ένα κλαδί ελιάς στολισμένο με γιρλάντες από μαλλί λευκό και κόκκινο και τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά), ως σύμβολα γονιμότητας της γης. Την εβδόμη ημέρα του μηνός Πυανεψιώνος (22…

Σκυλοκρέμμυδο: η αγιοβασιλίτσα των γιορτών

Κείμενο: Φώτω Κόνσολα, MSc Περιβάλλοντος, Απόφοιτος Τμήματος Δασοπονίας & Δ.Φ.Π. Καρπενησίου   Το γούρι της αρχαιότητας Το σκυλοκρέμμυδο ή ασκέλλα (Drimia spp.) χρησίμευε από την αρχαιότητα ως φυλαχτό και το κρεμούσαν πάνω από τις πόρτες των σπιτιών. Για την ακρίβεια, κατά τις μεγάλες νύχτες του χρόνου κρεμούσαν τον βολβό με τα φύλλα του, καθώς τα άνθη…

Με “χριστόξυλο” και “πάντρεμα της φωτιάς” έδιωχναν τους… καλικάντζαρους και μάθαιναν πότε θα παντρευθούν!

Με κούτσουρα που έκαιγαν στο τζάκι στα σπίτια της ελληνικής υπαίθρου, οι άνθρωποι ξόρκιζαν τα κακά πνεύματα και εύχονταν για τη νέα χρονιά, ενώ ακόμη και η στάχτη θεωρούταν “ιερή” και σκορπιζόταν στα χωράφια για καλή σοδειά και στους στάβλους για την ευζωία των ζώων αντίστοιχα. Για το “χριστόξυλο”, το “πάντρεμα” της φωτιάς με ξύλα…